เมียผมเป็นกะเทยออกสาว My Wife Is a Ladyboy

"สวัสครับ" เสียงทุ้มลึกและเย้ายวนดังขึ้น "จะรีบไปไหนหรอ" กลิ่นหอมอ่อนๆ ของครีมโกนหนวดผสานกับกลิ่นสาปผู้ชายที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ กลิ่นตัวเขายังตราตรึงอยู่ในใจคนรับใช้หน้าสวย "อะ... คุณท่านขา"

"ความรักไม่มีผู้หญิงไม่มีผู้ชาย ไม่มีอายุหรือฐานะมาเป็นตัวตัดสิน ถ้าได้รักใครก็คือรักแค่นั้นเอง"

12 เมษายน
พ.ศ. 2567

กรุงเทพฯ

กัณ กีรติการ วิมลวรรณ เด็กหนุ่มหน้าสวย อายุ 22 ปี ซ่อนตัวอยู่ในห้องครัวของคฤหาสน์หรูขนาดใหญ่ของตระกูลอัศวิน ร่างบางกำลังสั่นสะท้าน หัวใจกำลังเต้นแรงเพราะรู้สึกสับสนที่ต้องเก็บงำความลับของผู้ชายที่ชื่อ ศร คันศร อัศวิน ลูกชายคนโปรดของตระกูล อายุ 29 ปี เขาเพิ่งเดินทางกลับมาถึงกรุงเทพฯ หลังจากไปทำงานอยู่ต่างประเทศนานหนึ่งปี
ณ ชั้นแรกของคฤหาสน์อัศวิน ยินดีต้อนรับครับ ยินดีต้อนรับค่ะ เสียงคนรับใช้กล่าวต้อนรับคุณชายใหญ่ด้วยน้ำเสียงนอบน้อมดังกังวานไปทั่วห้อง
พี่ศร ยินดีต้อนรับ สมาชิกในตระกูลต่างรวมตัวมาต้อนรับและแสดงความยินดีที่พี่ชายคนโตออกข่าวในหนังสือพิมพ์หลังธุรกิจประสบความสำเร็จและได้เปิดบริษัทใหม่ในประเทศญี่ปุ่น

ณ ห้องครัว

กัณยังแอบฟังคนด้านล่างอยู่ที่เดิม เขาเพิ่งจะสมัครเข้ามาเป็นคนรับใช้ให้กับตระกูลอัศวินแม้ว่าเขาจะสอบตรงเข้ามหาลัยรัฐได้และมีความฝันที่จะไปเรียนต่อในระดับป. โท แต่จำเป็นต้องหยุดเรียน เพราะต้องหาเงินค่ารักษาพยาบาลให้แม่ แม่ยุ้ย เธอกำลังทนทุกข์ทรมานหลังจากฟื้นตัวจากโรคหลอดเลือดสมองแตก
กัณเป็นลูกชายคนเดียว เขาจึงต้องรับผิดชอบแม่ด้วยตัวคนเดียว อาชีพรับใช้จึงเป็นทางเลือกเดียวที่คิดได้ เขาต้องเก็บเงินทุกบาทที่ได้เพื่อเอาไปรักษาแม่ให้หายเป็นปกติ นั่นหมายถึงเงินที่เก็บเอาไว้เพื่อการศึกษาต้องละลายหายไปกับค่ารักษา กัณต่อสู้กับอุปสรรครักษาอาการป่วยจนแม่ของเขากลับมาพูดและเคลื่อนไหวร่างกายซีกขวาได้อีกครั้ง
เอ พวกเขารู้จักตัวตนที่แท้จริงของพี่ศรไหม?
ผมต้องทำยังไงกับเรื่องนี้ ควรจะบอกใครสักคนดีไหม? หรือแจ้งตำรวจดี? แม่ล่ะ? เธอจะว่าอย่างไรถ้ารู้เรื่องนี้?
คำถามเหล่านี้ที่อยู่ในหัวของกัณตลอดเวลา

"กัณ มาหลบอยู่นี่เอง " เสียงทุ่มลึกของ ยักษ์ อายุ 28 ปี คนขับรถส่วนตัวของคุณนายโฉมดังขึ้น "คุณศรกลับมาแล้วนะ จะไม่ออกไปต้อนรับเหรอ? ถ้าคุณนายรู้ว่าแกไม่ลงไปรับลูกชายสุดที่รัก แกซวยแน่"
"คุณนายไม่รู้หรอก" กัณสวน "นอกจากเอ็งจะบอก"
เขารู้ว่ายักษ์พูดถูก คุณนายโฉม แม่ใหญ่แห่งตระกูลอัศวิน จะเหวี่ยงวีนขนาดไหนก็ไม่รู้ ไม่ว่าปัญหาจะดูเล็กน้อยแค่ไหน เธอก็วีนฉ่ำได้ทั้งนั้นราวกับว่าอารมณ์ไม่ดีอยู่ตลอดเวลา
"ผมไม่มีวันทำอย่างนั้น" ยักษ์เอ่ย "ผมรักคุณนะ"
"ยักษ์ เลิกคิดจีบผมได้แล้ว ผมไม่ได้ชอบคุณ" กัณพูดตรงๆ
"ผมไม่มีวันยอมแพ้" ยักษ์เอ่ย "ผมจะทำให้กัณเปลี่ยนใจ" เขายังดื้อรั้นหมือนเดือนแรกที่เขาเข้ามาทำงานที่คฤหาสน์แห่งนี้ใหม่ๆ
คนขับรถคนนี้ไม่เคยหยุดตามตื๊อไม่ว่าเขาจะปฏิเสธกี่ครั้งก็ตาม กัณรู้ว่าเขาเป็นคนดี แต่คิดกับเขาแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น
พวกผู้ชายก็เหมือนกันหมด ผมยังไม่ลืมเรื่องบัดซบที่ผู้ชายเลวๆ พวกนั้นทำกับผม โดยเฉพาะครั้งนั้น ไอ้เลวคนนั้น ไอ้คนที่พรากพรหมจรรย์ไปจากผม เขารำพึงในใจ
หลายครั้งที่เขาสงสัยว่าจะกลับมารักใครสักคนมากพอจนสามารถลืมอดีตอันเลวร้ายที่ผ่านมาได้หรือไม่
แล้วเขาจะเชื่อใจได้ไหม หากเปิดใจคบกับยักษ์'
กัณไม่ใช่พวกคิดเพ้อฝัน เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้ไขว้เขว เขาเรียนรู้ตั้งแต่เด็กๆ ว่าอย่าเสียเวลาไปกับการคิดเพ้อฝันแบบนี้

ยี่สิบนาทีผ่านไป กัณค่อยเดินไปแอบดูขณะที่บรรดาพี่น้องตระกูลอัศวินกำลังกินมื้อค่ำอยู่บนโต๊ะกินข้าวสุดหรู เมื่อเห็นบรรดาเจ้านายรับประทานอาหารเรียบร้อย เขาจึงรีบเดินเข้ามาช่วยคนรับใช้คนอื่นเก็บจานและทำความสะอาดโต๊ะกินข้าว เสร็จแล้วจึงเดินกลับไปยังห้องพักคนใช้เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน
กัณพยายามหลบหน้าศรอยู่ตลอดเวลา ทว่าจู่ๆ "สวัสดีครับ" เสียงทุ้มลึกและเย้ายวนดังขึ้น "คุณจะรีบไปไหนหรอ" กลิ่นหอมอ่อนๆ ของชายที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ กลิ่นที่คุ้นเคยยังตราตรึงอยู่ในใจคนรับใช้หน้าสวย
"อะ..." เขาตกใจยืนตัวแข็งทื่อ "สวัสดีครับ พี่ศร" เขาหันกลับมาเผชิญหน้าเจ้าของเสียงมือยังคาอยู่ที่ลูกบิดประตู
เสียงแบบนี้มีแต่เขาเท่านั้น เขานี้มันปีศาจชัดๆ กัณรำพึงในใจ
คนรับใช้หน้าสวยรู้ว่าเจ้าของเสียงนุ่มและตัวหอมคนนี้เป็นใครก่อนที่เขาจะเอ่ยประโยคที่สองออกมาเสียอีกภายในใจเต้นรัวเร็ว มือสั่นเมื่อมองเข้าไปในดวงตาสีเข้มของเขาที่คอยหลอกหลอนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา "พี่ศร" เขาฝืนยิ้มบนใบหน้าสวยนั้นมีความเศร้าเจืออยู่ "ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ"
"ขอบคุณนะ ที่ไม่ปากโป้งพูดเรื่องของเรา" ศรยิ้มร้าย "นี่ผมขอโทษที่ตามมาแบบนี้ ไอ้ยักษ์เพิ่งว่าน้องกัณจะไปหาแม่เหรอ?" เจ้านายสุดหล่อจ้องหน้าคนใช้ตรงหน้า "พี่ขอโทษที่ยังไม่เคยไปเยี่ยมแม่ยุ้ย พี่ไม่รู้ว่าแม่คุณยังป่วยหนักอยู่"
เขากลับมาทำไม มาทรงนี้ต้องการอะไร? อยากขอกลับไปคืนดี? เรื่องบัดซบที่ผ่านมาให้แล้วกันไป? ให้ลืมอดีตที่เจ็บปวดง่ายๆ อย่างนี้เหรอ?
กัณรำพึงในใจ...