ดอกพิศวาส

ต้นรักกลายพันธุ์เมื่อรดด้วยตัณหาราคะ มิใช่ความผูกพันเอาใจใส่...แม้รู้ว่าผิดแต่ใจยังร่ำร้องเรียกหาแต่เขา

“ฮึ-ผู้หญิงอย่างหล่อนผู้ชายเขาไม่มองเห็นค่าอะไรหรอก ถึงจะสวย แต่ก็สวยแค่ภายนอก เป็นดอกไม้ให้เขาเด็ดดมเล่น เป็นแค่ดอกพิศวาสที่บานอยู่บนเตียง คุณปราชญ์แค่หลงสีทองที่ฉาบอยู่ด้านนอก เห็นแวววาวล่อตาก็เท่านั้น สักวันเขาก็ทิ้งหล่อน เพราะอะไรรู้ไหม? เพราะเขาไม่ได้รักหล่อนไง คนที่เขารักคือกาญจน์ต่างหาก!”