ไฉ่เล่ออิง ยอดสตรีแห่งหอนางโลม

เรื่องย่อ
เขาพานางลงมาแช่บ่อทั้งอย่างนั้น และเล่ออิงก็ไม่ยอมขยับออกด้วย ยังคงนั่งบนตักเขาและกวักน้ำถูตัวให้ ริมฝีปากก็เผยยิ้มตลอดเวลา ทำเอาคนมองถึงกับเผลอยิ้มตาม

"มีความสุุขมากหรือ" ถามในสิ่งที่สงสัย เขาไม่เข้าใจเหตุใดนางจึงปักใจกับเขาเพียงนี้ ทั้งที่มีบุรุษรูปงามมากมายเข้าหา ได้ยินว่าบางคนถึงกับจะยกให้เป็นฮูหยินเลยก็มี ทว่าไฉ่เล่ออิงกลับปฎิเสธ และให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น

"มากเจ้าค่ะ" บอกแล้วก็ยิ้มจนตาหยี มือก็ยังลูบถูตัวให้เขา

"เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ได้ชอบเจ้า ทำไมถึงยังดื้อดึง" คำถามนี้มันไม่ได้คำตอบในทันทีเช่นคราแรก มือที่เคยสัมผัสลูบถูก็ชะงักไม่ต่างจากคนบนตัว แววตาที่เปล่งประกายหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด

"มันก็เรื่องของท่านอา เล่ออิงชอบท่านก็คือชอบ ไม่สนว่าท่านจะคิดเช่นไร ใจคนมันบังคับกันได้เสียที่ไหน" เอ่ยโดยไม่มองหน้าเขาเหมือนเคย มือเรียวจึงยื่นออกมาเชยคางนางให้สบตากัน ก้อนน้ำใสมันกำลังเอ่อล้นขึ้นมาจนไป่เสวียนรู้สึกใจหาย

"แต่ข้าเห็นเจ้าเป็นเพียงที่ระบายความใคร่เท่านั้น อีกอย่างข้าไม่มีทางยกย่องสตรีชั้นต่ำให้มาอยู่ข้างตัว อย่าว่าแต่ฐานะอนุเลย ต่อให้เป็นสตรีอุ่นเตียงที่อยู่ใต้อาณัติข้า เจ้าก็ไม่คู่ควร" น้ำเสียงเขามันหนักแน่นจริงจังจนคนฟังใจเจ็บ

ไฉ่เล่ออิงสะอึกกับคำพูดของเขา นึกไม่ถึงว่าคนตัวโตจะเอ่ยถ้อยคำรุนแรงเช่นนี้กับตน แม้แต่สตรีอุ่นเตียงเขาก็ให้ไม่ได้งั้นหรือ ใจร้ายเกินไปแล้วฉีไป่เสวียน

ก้อนน้ำใสไหลแหมะลงบนผืนน้ำทันที พร้อมกับบางสิ่งที่ตีตื้นขึ้นมาจนจุกคอ นางไม่สามารถเอ่ยถ้อยคำใดออกมาได้ บุรุษอันเป็นที่รักช่างเย็นชาไร้ใจเหลือเกิน ทำไมคำพูดและการกระทำตอนอยู่บนเตียงมันถึงได้แตกต่างกันนักนะ



#ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ออกดราม่านิด ๆ แต่น่ารักอบอุ่น จบสุขนิยมค่ะ