เขี้ยวยักษ์ของต้นหลิว

ตั้งแต่เจอกันมีแต่ด่ากับหยุมหัว แต่พอปากแตะกันเท่านั้นแหละ ...ถ้าเธอเงียบแบบนี้ฉันจะไม่ไหวเอานะเตี้ย...



"ไอ้หลง กูว่ามึงน่าจะได้ไอ้เขี้ยวเป็นน้องเขย" คำพูดของพี่ฮั่นเล่นเอาฉันหยุดหายใจ สะอึกจนเกือบหลับแต่ดีที่พาตัวเองกลับมาได้

"ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่หลิวจะบอกให้ตบปากตัวเองเท่าอายุ" พี่ฮั่นหัวเราะเหมือนคนบ้า เจ้าตัวไม่มีท่าทีโกรธเคืองแถมยังดูเหมือนจะชอบใจในคำพูดฉันอีกต่างหาก

"คนอย่างกูไม่ลดตัวขนาดนั้นมึงก็รู้" พูดกับพี่ฮั่นจบไอ้ยักษ์ก็หันมายักคิ้วใส่

"แหม๋พ่อคนหล่อ พ่อคนสุดแสนจะเพอร์เฟกต์" พูดเหมือนตัวเองเป็นเทวดามาจุติ ไม่ลดตัวอย่างนั้นเหรอ ฉันก็ไม่ลดตัวเหมือนกันย่ะ
.
.
.
.
"หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!" สะบัดมือแล้วรีบถอยหลังหนี ยกมือปิดปากเมื่อสายตาเจ้าเล่ห์มองจ้องไม่ยอมเลิก

"ยังไง สรุปเข้าใจยังว่าต่อไปห้ามหลบหน้ากันอีก" ไอ้ยักษ์ยกแขนกอดอก มุมปากยกยิ้มเมื่อเห็นท่าทีหวาดระแวงที่ฉันกำลังแสดงออก

"เออ เข้าใจแล้ว!" กระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิด ไม่ชอบเลยที่ต้องมาทำตามคำสั่งใครแบบนี้ แต่จะให้งัดข้อตอนนี้ก็รู้ดีว่าตัวเองคงไม่ไหว

"ดีมาก ว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย"


#นิยายฟีลกู๊ด #นิยายวัยรุ่น #มหาวิทยาลัย #คู่กัด