Oganic love. ออร์แกนิกรัก

.....เมื่อหนุ่มเมืองกรุง ตั้งใจลาพักร้อนหนีไปพักผ่อนไกลถึงกลางหุบเขา หากแต่ใครเล่าจะรู้ว่า นอกจากเขาจะไม่ได้พักผ่อนร่างกายแล้ว ที่นี่ยังมีเจ้าตัววุ่นวายที่ทำให้เขาต้องปวดหัวหนักยิ่งกว่าเดิม



"อ้าว มาธุจ้าพระก่อน แม่บอกว่าพระที่นี่ศักดิ์สิทธิ์มาก ขออะไรได้หมด ยกเว้นขอหวย เพราะไม่มีใครเคยถูกสักที" ไกด์ท้องถิ่นนั่งคุกเข่าคลานไปหยิบธูปมาจากห่อพลาสติกเปื่อยแล้วยื่นส่งให้ผม

"ขอหวยไม่ถูก อย่างนั้นเรียกศักดิ์สิทธิ์เหรอ" ผมหันไปเลิกคิ้วถาม

"อ้าว ก็พระคงไม่อยากให้คนเล่นการพนันไง เลยไม่ถูก...ถ้าให้หวยแม่นโบสถ์จะเก่าขนาดนี้เหรอ"

"นายนี่มันพูดไปเรื่อย"

"เอาละ ผมจะไหว้พระ คุณอย่ารบกวนสมาธิผมนะ" นิ้วเล็กขีดไฟแช็กสองสามทีแล้วจุดไฟลงไปยังปลายก้านธูป

"อืม"

"นะโม นะโม นะโม....." เสียงเล็กท่องบทสวดอะไรออกมา กลบความเงียบของวัดสงบ

"นายท่องอะไร" แม้ผมจะไม่ใช่สายมู และไม่ใช่คนธรรมะธัมโม แต่ก็พอจะสวดมนต์บทง่าย ๆ ได้

"ท่องนะโมสามจบไง นี่เห็นไหม เขาเขียนไว้ตรงป้าย...ท่องนะโม สามจบ แล้วอธิษฐานขอสิ่งที่ปรารถนา"

"นะโมสามจบ!....โอ๊ยกูจะบ้า" ผมยกมือขึ้นมาขยี้หัวตัวเองแล้วปล่อยให้ไอ้คนที่มันมีความปรารถนาบ้าบอขอในสิ่งที่ต้องการต่อไป




"คุณเอาไม้ไปสอยมะละกอลูกแดง ๆ บนต้นนั้นมาให้ผมหน่อยสิ เดี๋ยวผมจะเอามาสับให้ไก่กิน"

"นี่นายใช้ให้ฉันไปเก็บมะละกอมาให้ไก่ อย่างนั้นเหรอ"

"อืม ถ้าเจออะไรที่ไก่มันกินได้ก็เก็บมาด้วยนะ" เจ้าตัววุ่นวาย ยืนเท้าเอวชี้นิ้วสั่งเสียอย่างกับผมเป็นลูกจ้างในฟาร์ม ขาข้างหนึ่งยังคงกางยกเหยียบอยู่บนบันไดไม้ไผ่ ซึ่งปลายข้างหนึ่งพาดสูงขึ้นไปบนหลังคาโรงเลี้ยงไก่ไข่

"แล้วนายล่ะ ทำอะไร"

"ผมจะไปเก็บไข่ไง" ปากเล็กบุ้ยใบ้ลงไปยังตะกร้าหวายซึ่งแขวนอยู่ใกล้เล้าไก่

"ก่อนจะไปเก็บไข่ไก่ นายช่วยเก็บไข่นายเอาไปให้มันพ้นลูกตาฉันก่อนได้มั้ย ถามจริง ๆ เถอะ ที่บ้านไม่มีกางเกงในใส่หรือไง?"