ขอรักเจ้าตัวร้าย

"ทะเล" ไม่ชินกับการถูกเอาใจใส่
เขาไม่มีแม้แต่ใครสักคนที่สนใจ ไม่ว่าจะตอนกิน ตอนเรียน หรือตอนไหนก็ตาม
หากไม่เอาตัวเข้าไปหาครูที่บ้านใจสว่าง ก็แทบจะไม่มีใครเห็นเขาอยู่ในสายตาเลย
ไม่ใช่แค่ทะเล แต่เด็กกำพร้าทุกคนก็คงแบบนี้...
พอมีคนใจดี มาสนใจ มาทำอาหารให้
ทะเลก็แทบจะลืมเรื่องราวติดลบของเด็กหนุ่มที่พบเจอมาตลอดสองสามวันนี้ไปเลย
ทะเลแทบไม่มีสมาธิทำสิ่งใด เพราะภาพของเด็กหนุ่มเจ้าเล่ห์สะท้อนเข้ามาในหัวตลอดเวลา
นี่เขาเป็นอะไรกันแน่!

+++++++++++++++++++++++

"นายมีชื่อเล่นปะ"
"ไม่มี เรียกผมว่าวาเฉยๆ ก็ได้"
"ก็ได้ นายวา ชื่อก็ดีแต่คนนี่สิ"
"คนก็หล่ออยู่แล้ว ผมรู้ตัว"
"แหวะ หลงตัวเอง"
"งั้นรู้ชื่อผมแล้ว ก็บอกชื่อพี่มาด้วยสิ จะได้เจ๊ากัน" วายุทำเสียงยียวนขณะที่มือยังสาละวนบีบนวดขมับให้
ทะเลย่นจมูกรำคาญก่อนตอบขอไปที "ทะเล เรียกเลเฉยๆ ก็ได้"
"เล พี่เล ผีทะเล"
"โอ๊ย! นายนี่"
"น่าๆ พี่เล" วายุสัพยอก "พี่ทะเลของวายุ ฮ่า ฮ่า"

วายุเพิ่งรู้ว่าทะเลคือพี่ตาสวย คนที่ให้สายไหมสีหวานกับเขาเมื่อตอนเด็กๆ
คนที่เขาเคยบอกชอบผ่านตุ๊กตาคิตตี้ตัวนั้น...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++