เจ้าสาวโจร (หนังสือเสียง)

ตะวันรอน นายเหมืองหนุ่มมาดดิบ ถูกพันธนาการชีวิตด้วยสัจจะสัญญาแห่งการหมั้นหมาย ทำให้เขาผูกใจ เฝ้ารอเจ้าสาวของตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่เมื่อเจ้าสาวดันไปแต่งงานกับคนอื่น การรอคอยทั้งชีวิตของเขาจะไม่สูญเปล่า เธอต้องเป็นเมียคนเพียงคนเดียว และงานนี้ต้องฉุด ฉุดมาเป็นเมีย ฉุดมาเรียกค่าไถ หรือมาเป็นภาระกันแน่นะ

"กรี๊ด! ปล่อย! ช่วยด้วย" เธอกรีดร้องและตะโกนให้คนช่วย ทว่าเขาชักปืนออกมาขู่
"ขึ้นรถ และไปดีๆ อย่าให้ต้องใช้กำลัง" คำขู่และปืนในมือทำให้เธอชะงัก หัวใจเต้นแรงตุ๊บๆ เนื้อตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แต่ต้องตั้งสติ
"ดีมาก เป็นเด็กดี เดี๋ยวพี่จะพาไปซิ่ง" เขาแกล้งพูดแหย่ แต่นั่นยิ่งทำให้เธอหวาดกลัว สมองต้องประมวลผลแล้วว่า ต้องหาทางหนีเสียแล้ว แต่กลัวปืน กลัวตาย ยังไม่อยากตายไปจากพ่อแม่ ทำได้แต่เพียงยอมให้เขาฉุกกระชากขึ้นรถ
"อย่าคิดที่จะเปิดประตูลง" เขาบอกพร้อมกับเปิดประตูที่มันเปิดขึ้นไปด้านบนเกือบสุด
"ฉันเปิดเป็นก็ดีน่ะสิ" เรติยาเถียงกลับเสียงสั่น แต่ไม่ได้ตวาดเพราะกลัว เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน ได้แต่นั่งตัวสั่นกระทั่งเขาปิดลง และเดินอ้อมขึ้นไปนั่งทางฝั่งคนขับ เสียงสตาร์ทรถราวกับราชสีห์แห่งท้องถนนคำราม พอสตาร์ทรถเสร็จเขาก็หันไปหาเธอพร้อมกับโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ
"นี่ ถอยไป" เธอเอามือทุบตีเขาแรงๆ ทั้งหมัด ทั้งฝ่ามือ เรียกว่าสู้เก่งมากเห็นอ้อนแอ้นแบบนี้
"มือหนักนะคุณ" เขาว่าและพยายามจับมือเธอเอาไว้ แต่แม่คุณก็ว่องไวและรุนแรงมาก
"แก! แกต้องการอะไร" มือทุบตีเขาไปพลางว่าไปพลาง
เพี้ยะ! เพี้ยะ! ตุบ! ตุบ!
"ฉันจะตะโกนให้คนช่วย ช่วยด้วย! ช่วยด้วย" เธอร้องทั้งที่อยู่ในรถนั่นแหละ
"หึ ใครจะได้ยิน แต่หยุดดิ้นก่อนเลย"
"ไม่" ตุบ ตุบ ตุบ เธอทุบเขาไม่ยั้ง พร้อมกับเท้ายกขึ้นมาอีกต่างหาก กระทั่งเขาทนไม่ไหว ชักปืนออกมาขู่อีกรอบ จนเธอชะงักไปจริง
"แกต้องการอะไรจะเอาเงินหรือว่ารถ หรือว่าของมีค่าอะไร ฉันหาให้ได้" เธอถามเสียงเข้มขึ้นแต่ยังสั่นกลัว
"เจอปืนเข้าหน่อยทำเป็นหงอยเชียว ทำไมคิดว่ามีเงินแล้วมันจะทำให้รอดจากทุกอย่างเหรอ"
"แล้วแกจะเอาอะไร! รู้ไหมฉุดฉันมาแบบนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น" เธอขึ้นเสียง พร้อมขู่ และถามอย่างสั่นเครือ
"ผัวแก่มันคงเงินหนา และมีอำนาจมากสินะ ถึงกล้ากร่างพอๆ กัน" เขาพูดจี้ใจดำ จนเธอถึงกับอึ้งไปอีกรอบ ทำไมเขาพูดแบบนี้
"แกเป็นใคร ต้องการอะไร บอกมาเดี๋ยวนี้" เธอถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเดือดดาล
"ยังไม่ใช่เวลาที่คุณจะรู้ แต่ตอนนี้กรุณาอยู่ให้นิ่ง ไม่งั้นยิงไส้แตกแน่" เขาพูดพลางกัดฟันแน่น ดวงตาแข็งกร้าวมองจนเธอต้องหลบสายตา
"จะพาฉันไปไหน" เธอถามเสียงสั่นเครืออีกครั้ง แต่น้ำเสียงก็ไม่ได้ดูเป็นมิตร
"ไปถอดชุดแต่งงานบ้าๆ นี้ออก"