ข้าคือลูกรักพระเจ้า

หญิงสาวที่เปรียบเหมือนคำสาปที่ถูกเกลียดคงจะมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่จะรักนาง ชะตาแสนอาภัพทำให้ผู้อยู่บนฟ้าอยากช่วยเหลือ ปรารถนาสุดท้ายของนางจึงเป็นการขอสั่งสอนคนที่ทำให้ใจนางต้องเจ็บปวด

"ฮึฮึๆ ท่านพี่แกเบียลล่าทำหน้ามีความสุขเหมือนไม่เคยทานอาหารมาก่อนเลยนะคะ แสดงกิริยาแบบนั้นคนเห็นจะมองว่าท่านเป็นลูกคนจนเอานะคะ"
"ฮ่าๆก็นะ ปกติข้าไม่ค่อยได้ทานของอร่อยเท่าไหร่เพราะส่วนใหญ่ข้ามักจะได้กินแต่ของขึ้นราหรือไม่ก็มีของเน่าเสียผสมในจานอาหารข้าเป็นประจำ นานๆกว่าจะได้กินของดีๆแบบนี้ก็นับว่าหายากเหมือนกัน"
"เจ้าพูดอะไรกันแกเบียลล่า อย่าพูดเล่นแบบนี้สิเจ้าทำทุกคนตกใจหมดแล้ว"
"ฮ่าฮ่าๆ! ขอโทษด้วยค่ะ ข้าก็แค่พูดเล่นอย่างที่ดัชเชสว่านั่นล่ะ ฮึๆ ใครมันจะกล้าทำเช่นนั้นกับลูกสาวดยุคกันล่ะคะ ฮ่าฮ่าๆ!!"
"เจ้าดูเปลี่ยนไปนะแกเบียลล่า"
"หากข้าไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งชีวิตข้าก็คงจะต้องกลายเป็นคนผิดถูกตราหน้าว่าเป็นคนฆ่าแม่ของตัวเองทั้งที่ข้าไม่ได้ผิด"