ปั้นรัก...เป็นตัว

"นี่คุณเห็นผมเป็นเครื่องมือทำลูกให้คุณงั้นเหรอ"

---

บ้านพิพัฒน์เศรษฐ์      



"ฉันอยากคุยกับคุณเรื่องดาน้อยค่ะ" ญาดาทบทวนเรื่องนี้ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล กระทั่งตอนนี้ เธอตัดสินใจแล้วว่าเธอจะทำตามคำขอของคุณปู่



เพียงแต่เธอไม่อยากบังคับเขา รวมถึงไม่ต้องการความรับผิดชอบจากเขา แต่การพูดคุยและปรึกษาเขาก่อนก็จำเป็น



"คุณอยากมีลูกจริงน่ะเหรอ"



คำถามและสีหน้าของเขาค่อนข้างชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการมีลูก



...ไม่แปลกเพราะเขาไม่ได้รักเธอ...



"ฉันอยากทำเพื่อคุณปู่ค่ะ"



ฟังแล้วเหมือนเธอเอาคุณปู่มาอ้าง แต่ที่ผ่านมา คุณปู่คือทั้งชีวิตของเธอ



"ฉันเข้าใจค่ะว่าคุณไม่ต้องการมีลูก ฉันก็เลยมีทางเลือกให้คุณสองทาง"



"สองทาง?" เสียงของตุลยากรณ์สูงขึ้นจากปกติเล็กน้อย แต่เครื่องหน้าไม่ขยับสักชิ้น



"ค่ะ ทางเลือกแรกคือเด็กจะมีสายเลือดของคุณ แต่คุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรเลย"



"หมายความว่ายังไง"



"หมายความว่าฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเองทั้งหมด คุณไม่ต้องกังวลว่าฉันจะใช้เด็กผูกมัดคุณเอาไว้ หลังจากเราหย่ากัน คุณมีเป็นอิสระทันทีตามที่เราตกลงกันเอาไว้ตั้งแต่แรก" ญาดาอธิบายทุกอย่างที่คิดไว้ออกไป และหากเลือกได้ เธอก็อยากจะให้เขาเลือกทางนี้ แต่หากไม่เป็นอย่างนั้น ก็ยังมีอีกทางเลือกหนึ่งที่เธอคิดเผื่อเอาไว้



"นี่คุณเห็นผมเป็นเครื่องมือทำลูกให้คุณงั้นเหรอคุณดา"


น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้ญาดารู้คำตอบทันทีว่าเขาไม่เลือกทางเลือกแรก



"ถ้าคุณไม่พอใจ ก็ยังเหลืออีกทางค่ะ"



"อะไร"



"ฉันจะหาพ่อของเด็กเอง คุณมีหน้าที่แค่สวมรอยเป็นพ่อของเด็ก และเก็บรักษาความลับเรื่องนี้ไว้จนกว่าเรื่องทุกอย่างจะจบลง ฉันคิดว่าทางเลือกนี้..."



ปัง!



ญาดาสะดุ้งเฮือกเมื่อตุลยากรณ์ทุบกำปั้นหลุนๆ ลงบนโต๊ะ รู้จักกับเขาตั้งแต่เด็กจนโต กระทั่งแต่งงานกัน เขาไม่เคยขึ้นเสียงใส่เธอด้วยซ้ำ ยอมรับว่าเธอไม่เคยเห็นใบหน้าของเขาดูโกรธขึงมากขนาดนี้มาก่อน



"คุณเมามากใช่ไหม หรือว่าประชุมมากจนเพ้อ"



คำถามของเขาทำเธอรู้สึกหน้าชายิบไปหมด แต่ไม่มีสักเสี้ยววินาทีที่คิดจะเปลี่ยนการตัดสินใจ



"คุณลองกลับไปทบทวนดูให้ดีๆ ก็แล้วกันค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะให้ทนายร่างหนังสือสัญญาสองฉบับไว้สำหรับทั้งสองทางเลือก หรือถ้าระหว่างนี้คุณต้องการเพิ่มเติมเงื่อนไขอะไรสำหรับทางเลือกไหนก็บอกมาได้เลย"



"ผมต้องการให้คุณหยุดความคิดบ้าๆ นี่ซะ คุณไม่พร้อมที่จะเป็นแม่คน"



"คุณมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินว่าฉันพร้อมหรือไม่พร้อม"



"ผมอ้างสิทธิ์ในการเป็นสามีของคุณได้ไหมล่ะ ถ้าได้ผมก็ใช้สิทธิ์นั้นแล้วกัน" ตุลยากรณ์ย้อนถามเสียงเข้ม สายตาของเขาวาววับดุดันจนเธอแอบใจฝ่อ แต่หากเทียบกันแล้ว เขามีทางเลือกตั้งสองทาง ในขณะที่เธอไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรเลย ไม่อย่างนั้นเธอจะขอให้เขาเป็นคนเลือกทำไม



"ผมไม่ใช่เครื่องมือของคุณ รวมถึงเด็กที่จะเกิดมาด้วย" เขาพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วหุนหันพลันแล่นเดินหนีเธอออกจากห้องไปทันที



ญาดาถอนหายใจพร้อมกับปิดเปลือกตาลงตั้งแต่ที่เขายังเดินไปไม่พ้นประตูห้องทำงานของเธอด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าการพูดเรื่องนี้กับเขาจะกลายเป็นเรื่องยากทั้งที่เขาน่าจะเข้าใจว่าเธอทำไปเพราะอะไร



ปัง!



นอกจากคืนนี้เขาจะต่อว่าเธอไว้หลายคำแล้ว เขายังกล้าเดินหนีเธอ หนำซ้ำยังปิดประตูห้องเสียงดังใส่เธออีกต่างหาก