พันทนาการรักดอกไม้ซาตาน

"คุณ.! คุณ เป็นอะไรมากไหม" แดเนียลพยายามเรียกให้เทอได้สติ เอามือประคองที่ศีรษะเพื่อดูว่าเธอไม่ได้เจ็บที่ตรงใหนอีก แต่มือก็ต้องฉะงักเมื่อเธอหันกลับมาสบตา ตากลมโต แก้มขาวชมพูระเรื่อ เธอมีแรงดึงดูดจนทำให้เขาจ้องหน้าเธออยู่พักนึง

อย่าว่าแต่เขาเลย ! เธอเองก็เช่นกัน
เมื่อพริ้งพราวได้ยินเสียงชายคนหนึ่งที่มาช่วยเธอถาม เธอก็พยายามตั้งสติแล้วปรับสายตามาที่เขา แต่ก็ต้องนิ่งงันเหมือนถูกสาบ (คนอะไรหน้าตาดีเป็นบ้า หล่อกระชากวิญญาณสุดๆ)

"ไม่เป็นไรค่ะ! แค่จุกนิดหน่อย"เมื่อเธอตั้งสติได้ เธอก็ประคองตัวเองค่อยๆยืนโดยมีเขาช่วยอยู่
"ขอบคุณมากนะคะ ถ้าไม่ได้คุณฉันคงแย่ ขอบคุณมากจริงๆ ยังไงฉันขอตัวก่อน" พริ้งพราวเอ่ยขอบคุณพร้อมกับคำลา เพราะไม่อยากอยู่กับเขานาน แถมชายอีกสองสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาด้วย (เขาเป็นใครทำไมต้องมีคนติดตามเยอะจัง)

ขณะที่เธอก้าวเท้าเดินออกมาร่างกายอ่อนแรงเธอเริ่มเบาเหมือนนุ่นแถมภาพกับสติก็ค่อยๆหายไป

....! พึ่บ!..

"เฮ้ย.! คุณ !คุณ " แดเนียลรีบเข้ามารับ ยังดีที่อยู่ระยะประชิดถ้างั้นเธอคงล้มหัวฟาดพื้นแน่

"นาย ให้ผมช่วยไหมครับ" บอดี้การ์ดอาสาอย่างรู้หน้าที่เพราะผู้เป็นนายไม่เคยคิดจะอุ้มใคร ขนาดมีเคยสาวมาแกล้งเป็นลมต่อหน้าตอนไปงานเลี้ยงยังเดินผ่านไปเฉยฉิบ

"ไม่ต้อง...ฉันจะอุ้มเธอเอง" แดเนียลบอกพร้อมกับอุ้มเธอมาไว้ในอ้อมอก แล้วเดินไปที่รถ

บอดี้การ์ดได้แต่พากันทำหน้า งง.ๆ กับการกระทำของเจ้านาย แต่ก็ไม่มีใครกล้าเเสดงความคิดออกมา



ใครจะรู้ว่าโชคชะตา
จะพลัดพาเธอมาอยู่ในอ้อมกอดเขา
แดเนียล เนเรสโต
มาเฟียหนุ่มที่ใครต่างบอกว่าเขาเป็นมาเฟียซาตานร้ายแต่รูปงามดั่งฟ้าประทาน ความร่ำรวยเงินตราที่มาพร้อมกับอำนาจยิ่งทำให้แดเนียลดึงดูดสิ่งรอบตัวได้ทุกอย่างตามที่เขานั้นต้องการ

พริ้งพราว
สาวน้อยหน้าหวานที่ต้องอกหักหนีรักมาจากเมืองไทยเพื่อหวังจะมาทำงานในที่แห่งใหม่ดินแดนอิทธิพลแห่งความสนุก แสง สี เสียง ที่อาจจะทำให้เธอลืมความเจ็บปวดจากการโดนหักหลังแต่ใครจะไปคิดว่าจะสนุกจนเธอตั้งตัวแทบไม่ทัน