สูตรรักมัดใจนายเย็นชา

คำโปรย



"ต้องการเท่าไหร่" อยู่ๆ อิทธิพลก็เอ่ยถามออกมา

"คะ?" ลลิตาหันไปมองไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังหมายถึงอะไร

"ฉันถามว่าจะเอาเท่าไหร่" ชายหนุ่มถามย้ำเป็นครั้งที่สอง

"คราวที่แล้วแม่ของเธอก็ได้ไปไม่ใช่น้อยไม่ใช้เหรอ" ลลิตานั่งนึกอยู่นานกว่าจะนึกออกมาอีกฝ่ายพูดถึงเรื่องอะไร

"ตั้งแต่ที่ครอบครัวของเธอล้มละลายไป ชีวิตที่เคยสุขสบายคงจะลำบากมากซินะถึงได้เกาะครอบครัวฉันไว้ยอมปล่อยแบบนี้" อิทธิพลแสยะยิ้มที่มุมปาก

"พี่อิทกำลังหมายความว่ายังไงคะ"

"หึ นึกว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไร กะจะเข้าทางคุณแม่เพื่อหวังอยากจะมาเป็นสะใภ้ของอัศวสกุลซินะ มันไม่ง่ายไปหน่อยไหม" ไปกันใหญ่แล้ว นี่ชายหนุ่มคิดว่าเธอจะเรื่องแบบนั้นจริงเหรอ

"ตกลงเธอจะเอาเท่าไหร่แลกกับการออกห่างจากครอบครัวฉัน" ลลิตาตัวชาไปหมดรู้สึกโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เธอไม่แม้แต่จะคิดทำอะไรแบบนั้นเลยสักครั้ง ไม่ซิความคิดแบบนั้นไม่เคยแล่นเข้ามาในสมองของเธอเลยด้วยซ้ำไป

"จอดค่ะ ช่วยจอดรถข้างหน้านี้ด้วย" มือบางทั้งสองข้างกุมเอาไว้ ดวงตาคู่สวยเริ่มแดงก่ำด้วยความโกรธและน้อยใจปนกันไปหมด

อิทธิพลที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตบไฟเลี้ยวจอดข้างทางทันที เมื่ออีกฝ่ายอย่างลงไปนักเขาก็ไม่คิดจะห้ามอยู่แล้ว

"ถ้าพี่อิทไม่ต้องการให้ตาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวของพี่อีก ตาก็จะทำตามคำขอของพี่อิทค่ะ เก็บเงินของพี่อิทไว้เถอะค่ะ ตาไม่ต้องการ" ลลิตาเอ่ยตอบเสียงเครือก่อนจะรีบลงจะรถไปโดยไม่หันกลับไปมองคนในรถอีก



..........................................................