ถ้าจะร้ายก็ไม่ต้องรัก

ขิงก็รา ข่าก็แรง
"เมียกูกูด่าได้คนเดียว"


'เซลีน' เคยยืนอยู่บนจุดสูงสุด เธอไม่เคยคิดถึงจุดที่ย่ำแย่ที่สุดในชีวิตมาก่อน เพราะมันไม่มีทางเกิดขึ้นเด็ดขาด

แต่แล้วฟ้าก็เล่นตลก วันหนึ่งเธอถูกลักพาตัวขณะกลับจากทำงาน รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ที่ไหนสักแห่งในลอนดอน มิหนำซ้ำยังอยู่ในฐานะทาสและจะได้ขึ้นประมูลให้พวกมหาเศรษฐีที่ต้องการผู้หญิงไปเป็นนางบำเรอในสัปดาห์หน้า

'ใครก็ได้ช่วยด้วย' เซลีนอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้า แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาให้ความช่วยเหลือ

เธอคิดว่านั่นเป็นความโชคดี แต่แท้จริงแล้วไม่รู้ว่ามันคือ 'โชคดี' หรือ 'โชคร้าย' กันแน่

_______________________


ซัลฟา
187 cm. อายุ 27 ปี ชายผู้ทรงอิทธิพล มาเฟียหนุ่มเลือดเย็น (เป็น 1 ในแฝด 3 เป็นแฝดคนกลาง)


เซลีน
167 cm. อายุ 24 ปี นางแบบสาวสวยดาวรุ่ง ทั้งเย่อหยิ่ง อวดดี ปากร้ายเอาแต่ใจ
.
.
.
︎.
ซัลฟาคุกเข่าลงตรงหน้าเซลีน สองมือพนมขึ้นกลางอก แววตาสาดประกายความขมขื่น

"ขอแค่เด็กคนนี้" เขาอ้อนวอนเธออย่างหมดท่า คราบมาเฟียที่ไม่เคยก้มหัวให้ใครไม่หลงเหลืออยู่เลย

"ฉันไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้เกิดมาแน่ ไม่มีทางคลอดลูกของนาย ซัลฟา!"

"เกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"

"เกลียด! เกลียดจนอยากฆ่าให้ตาย"

"งั้นก็ฆ่าเลย" ไม่พูดเปล่าซัลฟารีบลุกขึ้นยัดปืนใส่มือเซลีนแล้วกดไปที่อกด้านซ้ายตัวเอง

"ขอแค่ให้เด็กคนนี้ได้ลืมตาดูโลก ลูกของฉัน... ลูกของเรา"

"..."

"นะ เซลีน"