ขอเถอะ! ให้ตัวประกอบอย่างผมใช้ชีวิตอย่างสงบสุขหน่อยได้ไหม [Mpreg]

เมื่อเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น คุณนักเขียนตัวท็อปได้ทะลุมิติเข้าไปในนิยายของตัวเอง แต่ไม่รู้ว่าซวยเกินไปหรือเปล่าดันทะลุเข้าไปในนิยายเรื่องที่ตัวเองยังเขียนไม่จบ! ไม่พอดันกลายตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้งอีก!

แต่ก็ยังทำใจสู้เสือ ไม่เป็นไร เป็นตัวประกอบก็ดี ไอ้เปลวคนนี้จะได้ไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่ใช้ชีวิตตามเส้นเรื่อง

ถึงเวลาก็แค่เอาตัวเด็กไปส่งให้พระเอก เรียกเงินสักก้อน จากนั้นก็จะได้เป็นตัวประกอบที่ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

แต่ใครจะไปคิด ว่าไอ้พระเอกมันจะเล่นนอกบท!

"คุณจำเรื่องเมื่อวันที่สองเดือนห้าเมื่อสี่ปีก่อนได้ไหม"

"คุณเพี้ยนหรือเปล่า นานขนาดนั้นใครจะไปจำได้"

"ผมไง จำได้" แต่งเองกับมือ จะจำไม่ได้ได้ไง "ผมจะทวนความจำให้ วันนั้นคุณเจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่ผับ แล้วคุณกับผู้ชายคนนั้นก็...มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน"

"คุณกำลังจะบอกว่า ผมนอนกับผู้ชายคนนั้น ในวันนั้น?"

"ใช่ ฉลาดมาก" ผมเอ่ยชม แต่เขากลับทำหน้าอึนๆ ใส่ผม

"คุณจั่วหัวเรื่องมาขนาดนั้น ใครไม่รู้ก็โง่เกินเยียวยาแล้ว เข้าเรื่องเถอะ"

"ก็ได้ ผมจะพูดแบบไม่อ้อมเลยนะ ผมท้อง เด็กที่มาด้วยวันนี้คือลูกของคุณกับผม" พูดจบผมก็จ้องหน้าคนตรงหน้า หวังจะได้เห็นสีหน้าช็อกๆ จากอีกฝ่าย แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นรอยยิ้มมุมปาก ที่ดูแล้วชวนขนหัวลุกอยู่หน่อยๆ

"คุณคิดว่าผมควรจะเชื่อไหม?"

เฮ้ยนาย ถ้านายไม่เชื่อเรา นายจะไปเชื่อใคร

"ควรเชื่ออยู่แล้ว หรือถ้าไม่เชื่อ จะตรวจดีเอ็นเอก็ได้ ไม่มีปัญหา"

"ผมจะตรวจดีเอ็นเอ ถ้าผลออกมาว่าเด็กคนนั้นคือลูกผม ผมก็จะรับผิดชอบ แต่..."

"แต่?"

"ผมไม่เอาแค่ลูก"

"ฮ๊ะ?" หมายความว่าไงวะ ไม่เอาแค่ลูก แล้วจะเอาอะไรอีกครับทูนหัว นอกจากตัว...

"ผมต้องการแม่ของลูกด้วย"

"ว่าไงนะ!?"

ล้อเล่น ไอ้พระเอกมันกำลังล้อผมเล่นแน่ๆ

อย่านะไอ้ลูกชาย พ่อเป็นคนสร้างแกมา แกอย่าริอ่านเดินนอกบทสิโว้ยยยยย

"ผม ต้อง การ ทั้ง แม่ ทั้ง ลูก"

คราวนี้มันเล่นพูดช้าๆ ชัดๆ ทีละคำเลย

ไอ้แม่เหยดดดด

แกพูดแบบนี้แล้วนางเอกล่ะ แกเอานางเอกที่ฉันบรรจงสร้างขึ้นมาเพื่อคู่กับแกไปไว้ที่ไหน!

อย่านอกบทสิโว้ยยยยย!!!!!!