“เพื่อนหรือแฟน…คำตอบของหัวใจ”

หลังจากมื้ออาหาร น้ำอิงรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงระหว่างเขาทั้งสองคน

เธอรู้ว่าเส้นทางชีวิตของเธอจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอกลัว

เพราะเธอรู้ว่ามีคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเธอในทุกๆ สถานการณ์ 

"อิง…วันจันทร์เราต้องเข้าไปฝึกงานกันแล้วนะ"

"ธาม อิงคิดว่าจะหาที่ฝึกงานใหม่ อิงไม่กล้าไปฝึกงานกับแม่ของธามแล้วละ"

ธามไทมองหน้าน้ำอิงด้วยแววตาสงสัยที่จู่ๆหญิงสาวกลับเปลี่ยนใจขึ้นมาซะงั้น

"อิงไม่รู้จะมองหน้าคุณแม่ยังไงนะสิ…ธาม"

น้ำอิงก้มหน้าหลบสายตาของธามไท ชายหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดูเขาเอื้อมมือใหญ่ขยี้ผมของเธอเบาๆ

"แม่ธามรักอิงจะตายไป..งั้นเราสองคนก็ยังไม่ต้องเปิดเผยความสำพันธ์ของเราทั้งคู่สิ"

ธามไท บอกกับน้ำอิง เขากลัวว่าเธอจะไม่ยอมไปฝึกงานกับเขา 

"ก็ดีนะ"

น้ำอิงเอ่ยเบาๆ เธอหวนคิดถึงเรื่องราวของเธอกับเขาที่ผ่านมา เป็นเพื่อนกันมานานหลายปี

น้ำอิงเองก็แอบชอบธามไท แต่ไม่กล้าคิดไปไกลกว่านี้ เธอกลัวเสียเพื่อนดีๆอย่างเขาไป

ธามไทเอียงคอมองหน้าคนที่กำลังนั่งเหม่อลอย เขาจ้องเธออยู่นานจนเธอรู้สึกตัวหันมามองเขา

น้ำอิงเขินๆทำตัวไม่ถูก เมื่อวานทั้งคู่ยังเป็นเพียงเพื่อนกันเท่านั้น

แต่ตอนนี้สิเขาเป็นมากกว่าเพื่อนของเธอคนที่คอยเป็นห่วงเป็นใยเเธอ

ธามไทเป็นผู้ชายที่เธอหลงรักมานานแต่เพราะคำว่าเพื่อนที่มันค้ำคอเธอและเขา

ทำให้ทั้งคู่ไม่กล้าแสดงออก ได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ 

"ธาม.."

"หือ~"

น้ำอิงเรียอกเขาแล้วก็เงียบไป 

บรรยากาศระหว่างน้ำอิงและธามไทในตอนนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกที่แฝงอยู่ในใจทั้งสองฝ่าย

ความผูกพันที่มีมากกว่าคำว่าเพื่อน แต่ก็ถูกกั้นด้วยความกลัวว่าจะเสียมิตรภาพดีๆ ไป

น้ำอิงนั่งเงียบๆ หวนคิดถึงเรื่องราวที่เคยผ่านมา ความรู้สึกที่เธอมีต่อธามไทเริ่มต้นขึ้นอย่างช้าๆ

แต่มั่นคง ทุกๆ ครั้งที่เธออยู่ใกล้เขา หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ แม้จะพยายามซ่อนมันไว้

แต่ความรู้สึกนั้นกลับชัดเจนขึ้นทุกที