Money Boy รักรสจัด

การันต์ชายหนุ่มวัยสามสิบปี ทำงานเป็นเจ้าของบาร์โฮสต์ธุรกิจสีเทาแห่งหนึ่ง แต่เบื่อความวุ่นวายในโลกธุรกิจเลยยกหน้าที่ดูแลพนักงานใหม่ให้ลูกน้องที่ไว้ใจได้ เมื่อกะว่าจะลองมาทำงานนี้เล่นๆ ก็ได้เจอกับ มิวซ์คุณหนูผู้เย่อหยิ่งจองหอง ที่คิดว่าสามารถใช้เงินซื้อทุกอย่างบนโลกนี้ได้ ยอมจ่ายค่าตัวให้เขาถึงหกล้านเพื่อเอาไปปรนเปรอตัวเองถึงบนห้องนอน คนที่อยู่ว่างๆ นึกสนุกคิดจะปราบพยศใครสักคน เด็ดปีกให้ร่วงลงมา จึงตกลงรับคำเชิญชวนนั้นอย่างง่ายดาย อยากรู้เหมือนกันว่าคนที่ไม่เห็นใครในสายตาวันหนึ่งกลับพบว่าสิ่งได้มามันเป็นเพียงภาพมายาแค่ช่วงหนึ่งจะทำตัวอย่างไร


ฝ่ามือขาวฟาดใส่คนหน้าหล่ออย่างรุนแรง ใบหน้าคมสะบัดตามทิศทางมือที่พาไป แววตาอ่อนแสงลงกลายเป็นแววตาดำสนิท ไม่เคยมีใครกล้าตบตนมาก่อน แล้วคนตรงหน้าถือดีอะไรมาตบกัน หรือเป็นเรื่องปกติที่จะเหยียดหยามใครก็ได้ จ้องมองคนบนตัวด้วยความแค้นเคือง
"ไม่ต้องมามองฉันอย่างนั้น นายกัดฉันก่อน ฉันจะสั่งสอนสักนิดสัดหน่อยจะเป็นอะไรไป"
"แต่คุณถีบผม"
"ฉันเป็นเจ้านาย ฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้"
"แต่ผมเป็นคนไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของคุณ"
"แต่ฉันจ่ายเงินให้นายแล้ว นายเซ็นเอกสารไปแล้วว่าจะยินยอมทำตามทุกอย่าง ถ้าไม่ทำนายต้องจ่ายคืนฉันมาสิบล้าน แล้วอย่าหวังว่าจะได้ไปทำงานที่ไหน ฉันจะตัดหนทางทำกินของนายคอยดู"



"นายก็ดีแต่ใช้เงินฟาดหัวคนอื่น" สรรพนามที่เปลี่ยนไปไม่ได้ทำให้มิวซ์ตกใจแม้แต่น้อย โกรธล่ะ สิโกรธอีก โกรธให้ได้รับรู้ถึงความโสมมของงโลกใบนี้ คนมีเงินคือคนที่ยืนเหนือพวกคนจน ทำอะไรไม่ได้ก็ร้องไห้ยินยอมรับโชคชะตานี้ไปเถิด รอยยิ้มบิดเบี้ยวผุดขึ้นมาบนใบหน้างามด้วยความขมขื่น ก่อนจะสะกดมันลงไป
"ใช่ ทำยังไงได้ บ้านฉันมีเงิน ส่วนบ้านนายไม่มีก็ต้องมากอดขาคนอย่างฉันไม่ใช่เหรอถึงจะใช้ชีวิตสะดวกสบายขึ้น"



การันต์อยากรู้นักว่าคนตรงหน้าทำไมถึงใจจืดใจดำมองคนที่ยากจนกว่าตนด้วยรอยยิ้มหยันแบบนี้ ใครเป็นคนเลี้ยงให้มีนิสัยแบบนี้ขึ้นมากัน ไม่รู้จะโทษที่คนในครอบครัวไม่ค่อยใส่ใจ หรือเป็นที่สันดานของคุณหนูคนสวยตรงหน้านี้ ไม่ว่าจะเกิดจากใคร มิวซ์ก็มีส่วนผิดที่ทำตัวไม่น่ารัก คนที่อยากสั่นสอนให้คนร่างบางได้ลิ้มลองรสชาติของเทวดาตกสวรรค์ก็ยิ่งยึดมั่นในความคิดนี้ของตนมากขึ้น


คนสองคนจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ราวกับอาฆาตแค้นมานานแสนนาน มิวซ์ตั้งใจว่าต่อไปจะเลี้ยงการันต์ให้เป็นสัตว์เลี้ยงแสนเชื่องให้ได้ ตนชี้ไปทางไหนอีกฝ่ายก็ต้องไป แม้แต่สั่งให้ไปตายก็ต้องทำ ส่วนการันต์ก็คิดที่จะเผาผลาญคนหน้าสวยให้มอดดับเป็นเถ้าธุลีให้ได้ สายตาที่ไม่มีใครยอมใครส่งตรงถึงกันโดยไม่ต้องมีคนเอ่ยปากออกมา เหมือนเสือที่กำลังรอล่าเหยื่อ



คนร่างสูงโอบเอวคนตัวเล็กกว่าให้มาประชิดตัว ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากลงไปด้วยความร้อนแรง ไม่มีอารมณ์พิศวาสใดๆทั้งนั้น มีแต่ความไม่พอใจที่ฉายออกมา รวมถึงความเกลียดชังที่เกิดขึ้นอยู่ภายในจิตใจ เขายังต้องวางท่าเป็นคนจนต้องเก็บกดความอยากทำลายล้างให้ลงไปก่อน วันไหนที่ทนไม่ไหวจริงๆค่อยนำมันออกมาใช้ก็ยังไม่สาย




*** ซื้อในAndroid / web ถูกกว่าIos