ทิชาที่รัก

"ทำไมถึงดื้ออย่างนี้นะทิชา!" เอริคชักหมดความอดทน ตลอดชีวิตเพิ่งจะต้องมานั่งง้อคนก็คราวนี้ ทำไมหล่อนถึงไม่เห็นใจเขาบ้าง
"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ล่ะค่ะ ที่ผ่านมาฉันทำตามคำสั่งก็เพราะมันคือเรื่องงาน แต่ตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้ว" ไม่พูดเปล่า หญิงสาวยังเดินไปเลื่อนไม้ไผ่ยาวที่ทำเป็นรั้วมาสอดเข้ากับห่วงเสาอีกต้นหนึ่ง เหมือนไล่ทางอ้อมให้เอริคยอมแพ้
"ผมไม่ยอมไปไหนทั้งนั้น ถ้าวันนี้คุณไม่กลับไปพร้อมกัน!"
"ตามใจค่ะ แต่ถ้าคุณก้าวข้ามรั้วนี่เข้ามาเมื่อไหร่ฉันก็แจ้งตำรวจเมื่อนั้น"
"แต่ที่นี่เป็นโฮมสเตย์ ผมเข้าไปในฐานะลูกค้าได้นี่" เขายังเอ่ยต่ออย่างต้องการเอาชนะ
"แต่ฉันปิดแล้วค่ะ" หญิงสาวชี้ให้ดูรั้วไม้ไผ่ "ถ้าคุณยังขืนเข้ามาก็ถือว่าเป็นการบุกรุก" เอ่ยจบหญิงสาวก็หันหลังเดินจากไปโดยไม่ฟังเสียงตะโกนเรียกจากอดีตเจ้านายอีก

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น จบแบบสุขนิยม ไม่มีนอกกายนอกใจ อ่านง่าย ไม่เครียดค่ะ ดราม่านิดหน่อยพอกรุบกริบ นอกนั้นมีแต่ความฟินค่ะ

ทุกกำลังใจมีคุณค่า ขอบพระคุณทุกการสนับสนุนค่ะ