เจ้าสาวบรรณาการ

ลู่ซินซินบุตรสาวเสนาบดีลู่ตงอี ได้รับการคัดเลือกให้ส่งไปเป็นสตรีบรรณการที่ติดตามขบวนสิ่งของบรรณการทั้งหลายส่งไปยังแคว้นชิงเพื่อเป็นบรรณการแก่ฮ่องเต้เป่ยหลง แม้ลู่ชิงชิงมิได้เต็มใจจะไปแต่จำต้องเสียสละเพราะพี่สาวคนเดียวของนางร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็กจนมิสามารถเดินทางไกล และทนต่อความยากลำบากได้ นางจึงได้ยอมตกลงรับเป็นหญิงบรรณการแทนพี่สาว เมื่อไปถึงแคว้นชิง เป่ยหลงฮ่องเต้ก็รับนางเป็นพระสนม แต่เขาก็ไม่เคยมาหานางเลย ลู่ชิงชิงเบิกบานใจยิ่งนักที่วัน ๆ มิต้องทำอะไรเพียงกินนอนและเที่ยวเล่นตามบริเวณรอบตำหนักตนเอง และแอบออกไปข้างนอกบ้าง วันหนึ่งนางไปเที่ยวเล่นจนพบเข้ากับน้ำตกน้อยๆ และลำธารที่มีน้ำใสที่ซุกซ่อนตัวอยู่ในป่าด้านหลังตำหนักของนาง จึงได้แอบหนีแม่นมและสาวใช้ไปว่ายน้ำเล่นบ่อยๆ วันหนึ่งนางไปว่ายน้ำเล่นอย่างสนุกสนานแต่มิรู้ตัวว่าด้านบนต้นไม้ใหญ่นั้นมีร่างของคนผู้หนึ่งที่กำลังนั่งเล่นอยู่บนนั้น เขาคือเป่ยหลงฮ่องเต้ที่เบื่อหน่ายกับราชกิจจึงได้มาปลีกวิเวกอยู่ที่นี่และแอบมองสาวน้อยรูปร่างอวบอิ่มที่กำลังว่ายน้ำอยู่อย่างร่าเริงนั้น มุมปากเขายกยิ้มนิดๆ พลางจ้องมองนางตาเป็นประกาย หลังจากนั้นชีวิตของสนมซินซินก็มิได้เรียบง่ายอีกเลย

****นิยายเรื่องนี้เป็นความรักของพระเอกสองคนที่มีต่อนางเอกเพียงคนเดียว และเรื่องนี้เขาใช้ชีวิตกับแบบสามคนผัวเมียนะคะ อาจจะมีบทรักที่มากกว่านิยายเล่มอื่นของผู้เขียนสักเล็กน้อยนะคะ *****