A LITTLE HOPE ร้านดอกไม้แห่งความหวัง

กลางดึกคืนหนึ่ง

ฉันอายที่สุดเมื่อลืมว่าในกระเป๋าสตางค์ไม่มีเงินสด แล้วทะเล่อทะล่าไปซื้อของสำคัญในร้านสะดวกซื้อ

"คิดรวมเลยครับ" ผู้ชายที่ต่อคิวด้านหลังอาสาจ่ายให้ เขาขยับมายืนข้างฉัน หากกะเกณฑ์ด้วยสายตาเขาน่าจะสูงราวร้อยแปดสิบห้า ร่างสูงสวมเสื้อฮู้ดสีดำคู่กับกางเกงยีนสีเข้ม แค่แอบมองข้าง ๆ ก็รู้ว่าหล่อมาก บริเวณลำคอด้านซ้ายสักรูปแมงมุม

"ขะ...ขอบคุณนะคะ" ฉันตะลึงในความหล่อจนพูดตะกุกตะกัก แม้เราจะไม่รู้จักกันแต่เขาใจดีมากเลย เมื่ออีกฝ่ายจ่ายเงินเสร็จ ฉันเดินตามเขาแล้วหยุดที่หน้าร้าน

"เอ่อ คุณคะ ขอเลขบัญชีได้ไหมคะ จะโอนเงินคืนให้ค่ะ"

ร่างสูงหมุนตัวมาตามที่ฉันเรียก พอเห็นใบหน้าเขาแบบชัด ๆ แล้วคือคนอะไรหน้าเนียนใสไร้สิวขนาดนี้ ดวงตาสีดำสนิทดูลึกลับน่าค้นหา คิ้วเข้มเป็นทรงสวย หางคิ้วพาดเฉียงดูเป็นคนมีมั่นใจในตัวเองสูง จมูกโด่งกำลังดี แก้มข้างหนึ่งของเขามีลักยิ้มน่ารัก ริมฝีปากมีสีคล้ำเล็กน้อย

"ถ้าเราเจอกันอีก ค่อยว่ากันนะครับ"

ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรต่อ เพื่อนของเขาก็กวักมือเรียกไปขึ้นรถ

นับจากวันนั้น... ฉันก็หวังเล็ก ๆ ว่าโลกจะเหวี่ยงเราสองคน มาเจอกัน... อีกสักครั้ง
.................
Warning :: คำเตือน
Burnout Syndromes, Depression, Negative Thinking
ภาวะหมดไฟ, โรคซึมเศร้า, มองโลกในแง่ลบ
.................
กรุณาอ่านฉบับตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่อุดหนุนค่ะ