อ้อมกอดที่เหน็บหนาว

อ้อมกอดที่เหน็บหนาว
อ้อมกอดที่เหน็บหนาว ( วิมาลา ...)

"คืนอิสระให้กันเถอะนะคะ วิไม่สามารถกลับไปชดใช้ความผิดในอดีตได้"
"วิมาลาเธอหมายความว่าไง คิดจะทำอะไรคิดจะเรียกร้องความสนใจอะไร" ทั้งสีหน้าแววตาและน้ำเสียงของเธอตอนนี้มันทำให้เขาคาดเดาอะไรไม่ได้เลย
"เราหย่ากันเถอะ.." น้ำเสียงแผ่วเอ่ยออกมาเบาๆ
"วิมาลา"
"วิขอคืนอิสระให้พี่ค่ะ เราสูญเสียมามากพอแล้ว วิเจ็บวิทรมานกับสิ่งวิกำลังเผชิญเรามาคืนอิสระและจบกันแค่นี้เถอะนะคะพี่ลานนา อย่าให้ต้องสูญเสียไปมากกว่านี้เลย"
"ทำไมฉันจะตรงหย่าและคืนอิสระให้กับเธอด้วย เจ็บแค่นี้มันยังไม่ได้ครึ่งของฉันเลย สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้มันไม่ได้ทำให้เธอน่าสงสารหรือทำให้ฉันเห็นใจเธอเลยสักนิด มันโคตรทุเรศที่เธอใช้วิธีนี้เรียกร้องความสนใจ" ลานนาตวาดเสียงเข้มขึ้นอย่างไม่ยอม
"วิไม่ได้ต้องการให้พี่มาสงสารหรือเห็นใจ สิ่งที่วิทำคือยอมรับความพ่ายแพ้และขอเดินออกไปเองค่ะ ถึงพี่ไม่ยอมหย่าตอนนี้พ่อพี่ก็มีวิธีทำให้พี่ต้องหย่าค่ะ"

_________