เพราะว่าหัวใจถูกทำร้าย

"คุณหมอคะ ถ้าฉันยังไม่หายดี ยังจำอะไรไม่ได้ ฉันควร"
ภูมินทร์พอจะเข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวจะสื่อสาร
"ไม่ต้องกังวลครับ ผมบอกว่าจะรับผิดชอบคุณ นั่นเท่ากับว่าผมจะดูแลคุณจนกว่าความทรงจำของคุณจะกลับมา กระเป๋าใบนี้ผมใส่ไว้ในตู้ให้นะครับ มีอะไรก็กดเรียกพยาบาลได้เลย"
"คุณหมอจะกลับแล้วเหรอคะ"
"ผมจะกลับไปที่ห้องพัก ซึ่งอยู่ในโรงพยาบาลนี้แหละครับ ไม่ต้องกลัวนะครับผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหน พักผ่อนนะครับร่างกายจะได้ฟื้นตัวเร็วๆ" ตอนแรกตั้งใจจะกลับบ้าน ก็ต้องเปลี่ยนแผน เพราะเขาไม่อาจทิ้งผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่จดจำอะไรไม่ได้แบบนี้ไปได้ จึงเลือกที่จะหลับนอนที่ห้องพักของเขา เพื่อคิดหาทางออกว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ถ้าผู้หญิงคนนี้อาการหายดีแล้ว และสามารถออกจากโรงพยาบาลได้
และทันทีที่ประตูห้องถูกปิด นัยน์ตาที่เลือนลอยก่อนหน้าของนันท์นลินท์ ก็แปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว จ้องมองหน้าประตูอย่างอาฆาต ทำไมเธอจะจำโรงพยาบาลแห่งนี้ไม่ได้ ในเมื่อตอนเด็กๆ เธอและพี่สาวต่างวิ่งเล่นที่นี่ รอบิดาเลิกงานอยู่บ่อยครั้ง เธอไม่รู้หรอกว่าผู้ชายที่จากไปเมื่อครู่เป็นใคร แต่ถ้าบอกว่าเป็นรองประธาน ก็จะต้องมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับคนที่ทำลายครอบครัวของเธออย่างแน่นอน
"อดทนรออีกนิดนะคะคุณแม่ พี่น้ำฟ้า ใกล้ถึงเวลาที่น้ำค้างจะทวงทุกอย่างที่เป็นของเราคืนแล้ว"

#ไม่มีนอกกายนอกใจ
#จบสุขนิยม