หนีไม่พ้นรักแทนคุณ

พลั้งพลาดเพียงครั้งเดียวทำให้เธอหนีเขาไม่พ้น

**********

"ผมมีเวลาเสมอสำหรับคนสำคัญ จำได้ว่าครั้งก่อนคุณบอกว่าเปาเปาเป็นลูกพยาบาลฝากเลี้ยงในห้อง แท้จริงเขาเป็นลูกคุณ แต่ที่ผมอยากถามว่าพ่อของเขาคือใคร" แทนคุณหยั่งเชิงและบอกเป็นนัยว่าเขารู้ทันความคิดของเธอ

เกวลินอ้ำอึ้งเขานี้ช่างฉลาดปะติดปะต่อเรื่องเก่งจริง เก่งแล้วไงใจเย็นๆ ต้นหลิวมีเธอคนเดียวที่รู้ว่าใครเป็นพ่อของลูก หากเธอไม่ปริปากซะอย่างใครก็ไม่สามารถแงะปากเธอสารภาพได้ เพราะฉะนั้นเก็บให้สนิท

"อ้อ เปาเปาเป็นลูกฉันคนเดียวพ่อแกเสียชีวิต จำได้ว่าเคยเล่าให้ฟังแล้วครั้งหนึ่งหรือว่าคุณแทนคุณลืมค่ะ" 

"ปั่นหัวผมเล่นสนุกนักหรือไง" 

"เปล่า" 

"ผมไม่มีทางให้ผู้หญิงคนไหนมีอำนาจเหนือจิตใจเด็ดขาด"

"ฉันก็ไม่ต้องการเป็นผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน...จำไว้นะคะท่านผู้อำนวยการใหญ่"

ทั้งคู่ใช้จิตวิทยาโต้ตอบกันหวังเป็นฝ่ายชนะ 

 สุดท้ายคนที่คาดคั้นคิดว่าตนเองเหนือกว่าต้องเป็นฝ่ายปรับเสียงนุ่มนวลลงเมื่ออีกฝ่ายแข็งใส่ กลัวเธอหนีและไม่ยอมคุยกับเขา

"เออ..ผมหมายถึงผู้หญิงคนอื่น"

"นั่นก็ยิ่งไม่เกี่ยวกับฉัน" 

"ต้นหลิวคุณโกรธอะไรผมหนักหนา เราไม่มีวันคุยกันดีๆ ได้สักครั้งเลยใช่ไหม" 

"ก็ฉันคุยกับคุณอยู่นี่ไง ไม่ได้ชวนทะเลาะสักหน่อย บอกไว้ก่อนจะมาหวังอะไรจากตัวฉันไม่มีให้หรอกนะคะ" 

"ผมอยากเจอเปาเปาได้ไหม คือว่ารู้สึกถูกชะตากับแก" ในเมื่อเรื่องเกี่ยวกับสามี เธอไม่ยอมปริปาก เขาต้องคิดหาวิธีใหม่โดยพยายามใกล้ชิดกับเด็กหญิงอลินดาให้มากกว่านี้ 

"ถ้าคุณอยากมีลูกมากก็ควรรีบแต่งงานไม่ใช่มาเอ็นดูลูกของคนอื่นอย่างนี้" 

"เปาเปาเป็นลูกผม!" แทนคุณหมดความอดทนโพล่งระเบิดความอัดอั้นในใจออกมาเสียงดังใส่หน้าคนที่จ้องเขาไม่หลบ

#ไม่มีนอกกายนอกใจ
#จบฟีลกู๊ด

นิยายเกี่ยวเนื่อง มี 2 เรื่อง
1 ร้อยรักปักดวงใจ (แทนไท&เพียงตะวัน) คู่พี่ชาย
2 หนีไม่พ้นรักแทนคุณ (แทนคุณ&เกวลิน) คู่น้องชาย
*แยกอ่านได้นะคะ*

ขอบพระคุณนักอ่านทุกคนนะคะที่ให้การสนับสนุนด้วยดีเสมอมา