SET เพลงชีวิต เล่ม 1-4 (จบ)

ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่มีความว้าเหว่ ขมขื่น และต่อสู้เพื่อดำรงชีวิตให้ดีที่สุด
เมื่อเพลงชีวิตบรรเลงมาถึงท่อนสำคัญ ฉันเองจึงได้รู้ตัวว่า วิสัยของฉันตายด้วยสิ่งเดียว คือความหวาน! แต่มนุษย์ทุกคนที่ฉันผ่านมา เขาจะให้ ‘ความหวาน’ แก่ฉันเพียงหยดเดียว เพื่อแลกกับสิ่งที่เขาอยากได้ และครั้นเมื่อเขารับไปสมปรารถนาแล้ว
ฉันก็ไม่เคยได้รับ ‘สิ่งนั้น’ จากใครอีก
ทำไมหนอ...ทำไมไม่มีใครบอกฉันว่า
“เอียด...วางหัวใจไว้ที่นี่เถอะ วางไว้บนอกนี่ แล้วคุณจะปลอดภัย”
ไม่มีอกใดอบอุ่นสำหรับฉัน ไม่มีหัวใจใครซื่อตรงต่อฉัน และไม่มีความรักใด เป็นของฉันอย่างแท้จริง สำหรับฉัน สวรรค์ว่างเปล่าเสมอ!

ใบไม้แห้งปลิดปลิวผ่านเงามืดลงสู่ท้องน้ำอันมืดมิดเบื้องล่าง เหมือนชีวิตฉันที่ผ่านแต่ความมืดเสียจนไม่รู้ว่า...‘แสงสว่างแห่งชีวิต’ เป็นอย่างไร
สายน้ำอันดำสนิทละม้ายคล้ายกับ ‘อนาคตของมนุษย์’ ซึ่งไม่มีวันที่ใครจะรู้
นอกจากได้ก้าวออกไปเผชิญกับมันเสียก่อน

“ฉันมักจะนึกเสมอว่า ฉันเป็น ‘ส่วนเกิน’ ของทุกแห่ง ทุกสถานที่ และทุกชีวิต แต่การเป็นส่วนเกินของอะไรนั้น ก็ดูจะไม่เจ็บช้ำเท่าเราเป็นส่วนเกินในความรักของใครคนหนึ่ง”
ทว่าในห้วงเวลาแห่งชีวิตที่มืดมิด เราจะไม่มีวันลืม
มือที่ยื่น ‘ดวงเทียนแห่งความหวัง’ ให้แก่เราเลย

หลายคนเคยถามฉันว่า
“ทำไมคุณแต่งเพลงเศร้า ๆ ได้ดีกว่าเพลงอื่น”
คำตอบที่ผ่านสายตาคุณคงบอกเขาได้แล้วกระมังว่า ทำไมฉันทำได้อย่างนั้น
‘เพลงชีวิต’ ของฉัน มักเริ่มด้วยบทเศร้าเสมอ และที่ฉันสงสัยอยู่ไม่วายคือ...ท่อนสุดท้ายมันจะเป็นอย่างไรหนอ?

‘เพลงชีวิต’ นิยายจากปลายปากกาของ ‘ทมยันตี’ ถึงผู้หญิงนักสู้ ผู้ไม่ยอมแพ้ ทุกคน!