จะเอาหัวใจดวงไหนให้เธอ

"พี่จะแต่งงานกับคุณสุภาวิมล ใช่เป็นอย่างที่ได้ยินมา เจ้าสัวหมั้นหมาย ดูฤกษ์ให้แล้วด้วย"
เสียงกรีดร้องที่ควรเกิดหายไปในลำคอ เธอจ้องมองคนตรงหน้าราวคนแปลกหน้า
"นี่ นี่พี่รู้มาก่อนใช่ไหมคะ แล้วทำไม"
คำที่ว่ารักเธอนักหนานั่นมันอะไรกันแน่ ลวงหลอกหรือ?
"เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วนี่ลิ ลิเองบอกว่าค่อยบอกเจ้าสัว แต่ไม่กล้าบอกเสียที พี่จะบอกเองลิก็ไม่กล้า พี่เลยเข้าใจ ว่าลิคงแค่เห็นพี่เป็นของใกล้มือเท่านั้น"
เพียะ!
ใบหน้าหล่อเหลานั้นหันตามแรงมือ ชายหนุ่มกุมแก้ม เขาเอ่ยเสียงราบเรียบต่อไป
"ไม่จริงหรือเรื่องที่พี่คิด แม่เลี้ยงลิยังพูดเลยนะ ยังไงลิต้องแต่งงานกับลูกเศรษฐีสักคนแต่ไม่ใช่เด็กในบ้านอย่างพี่แน่"
"แล้วพี่ก็เชื่อ เชื่อนังแม่เลี้ยงลิเหรอ พี่ไม่เชื่อใจกันแล้วมาเออออกับลิทำไม ลิไม่ได้ง่ายกับทุกคนนะ"
น้ำตาเธอไหล เธอหันหลังให้เขา แต่คราวนี้คนที่รักไม่กอด ไม่ง้ออย่างที่หวัง เธอรู้สึกว่าตนเองหวาดหวั่น กลัวกับการที่ต้องสูญเสียเขาไป
"พี่จะไม่ง้อลิ ไม่ปลอบกันบ้างหรือไงคะ"
น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม
ในที่สุดเธอก็ออดอ้อนเขาเสียเอง แต่ร่างสูงเพียงมายืนใกล้และเอ่ยเสียงจริงจัง
"ตอนนี้ถ้าลิคิดว่าหวงพี่ก็ควรเลิกคิด พี่เองคิดได้ ที่ผ่านมาเหมือนกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ต่อไปพี่จะทำหน้าที่ลูกบุญธรรมที่ดี ลิเข้าใจพี่นะ เราห่างๆ กันเถอะ ลิเองมีคนที่คู่ควรรออยู่แน่ๆ เรามาเป็นพี่น้องกัน"
ลิ้นเธอแข็งจนอ้อนเขาไม่ได้อีก และมองเขาเดินออกไปจากตรงหน้า เรื่องที่อยากบอก กลืนในอกอีกครา
มีลูก เขาจะเปลี่ยนใจหรือ ท่าทางเหมือนที่ผ่านมาไม่มีความหมาย เหมือนเป็นเธอในวันแรกๆ ที่วิ่งตามเขาจนเขารำคาญ

ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ
ด้วยรักและรัก
ทรายสีรุ้ง