ไออุ่นในลมหนาวกับแสงดาวพราวตะวัน

"สิสิขอบคุณพี่ที่เกิดมา
แต่สิสิรู้มั้ยว่า ชีวิตพี่จะอยู่ต่อไปไม่ได้เลย
หากนับจากนี้พี่ไม่มีสิสิอยู่ข้างตัวข้างใจ
พี่ว่า...เราห่างกันนานเกินไปแล้วนะ คิดถึงมากนะ รู้ใช่มั้ย"

เรื่องนี้จะบอกว่าเกิดจากจินตนาการล้วนๆ เหมือนเรื่องอื่นๆ ก็ไม่ได้ค่ะ
ต้องบอกว่า เกิดจากการสมองไหลและกาวน่าจะได้ 555
ต้องขอบคุณน้องเก้าและพีพี ที่ทำให้กล้าก้าวข้ามความถนัดและความคิดของตัวเอง

ขอมอบเรื่องนี้ให้เป็นที่ระลึกครบรอบ 3 ปี ในชีวิตนักเขียน
และที่ระลึกที่ได้รู้จักบ้านฟ้า ชาวชีวีน และน้องเก้าพีพีค่ะ
...ขอบคุณจากหัวใจจริงๆ ค่ะ
หากถูกอกถูกใจ รบกวนกดใจให้กันบ้างนะคะ :)