สีหราชล่ารัก

ไปเจรจาซื้อที่แบบไหนถึงได้เจ้าของไร่มาแทน ด่ากันไป ตีกันมา เธอด่าฉันจูบ เธอต่อยฉันปล้ำ ชุลมุนวุ่นรักไปหมด

เมื่อสาวแสบแบบ บุณฑริก สุรเดชา ต้องหาทุกวิธีเพื่อเอาตัวรอดจากการถูกจับคลุมถุงชน การสร้างผลงานชิ้นโบแดงให้ครอบครัวประจักษ์ด้วยการเจรจาขอซื้อ ไร่ภูพญา จึงเป็นภารกิจที่ต้องทำให้ลุล่วง แต่หญิงสาวก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าสถานที่อันแสนสวยงามนั่นจะเป็นแหล่งกบดานของพญาสิงห์ขี้หงุดหงิดที่พร้อมจะขย้ำทุกคนที่ขัดใจ
สีหราช พัฒนามนตรี สิงห์หนุ่มแห่งไร่ภูพญาถึงกับออกอาการหงุดหงิดเมื่อจู่ๆ หญิงสาวหน้าแฉล้มจากเมืองกรุงก็เดินดุ่มๆ มาซื้อไร่สุดที่รักของเขาแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ แถมยังออกฤทธิ์เดชจนเขาต้องยกตำแหน่งดอกอุตพิดแทนตำแหน่งดอกบัวขาวอย่างที่ควรจะเป็น แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไร แม้จะบอกตัวเองว่าหมั่นไส้ แต่สิงห์หนุ่มก็ยังอยากกลายร่างจากพญาราชสีห์ไปเป็นผึ้งเสียอย่างนั้น หวังจะได้ซบซุกเคล้าเคลียดูดดื่มความหอมหวานของดอกบัวขาวแสนสวยทุกทีที่เจอหน้ากัน จนต้องหาเรื่องคลุกวงในกับคู่ปรับสาวอยู่ร่ำไป
"ทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่องนะ"
"ก็นี่มันของของฉันนี่ จะมายุ่งทำไม" คนตัวเล็กเถียงบ้าง
"ไม่ได้ยุ่ง จะช่วย!"
"ไม่ได้ขอร้องสักนิด" อีกคนทำจมูกเชิดใส่
"อวดดี!" คนตัวโตเข่นเขี้ยว
แทนที่จะเกรงกลัวสาวซ่ากลับทำหน้าระรื่น ยักไหล่กวนประสาทคนทำหน้าดุเสียอีก "ก็ธรรมดานะ คนมันมีดีจะอวด"
คราวนี้สิงห์หนุ่มหัวเราะขึ้นมาบ้าง ดวงตาคมกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของคนที่อวดตัวว่ามีดี เลื่อนสายตากลับมาอยู่บริเวณทรวงอกแล้วทำสีหน้าอ่อนอกอ่อนใจจนคนที่ทำหน้าระรื่นอยู่เมื่อสักครู่ชักระรื่นไม่ออกเหมือนกัน
"นี่คิดว่ามันดีพอจะอวดได้ด้วยเหรอ" สิงห์หนุ่มถามพร้อมทั้งพยักพเยิดไปยังหน้าอกหน้าใจของอีกฝ่าย ก่อนจะส่ายหน้านิดๆ คล้ายๆ เบื่อหน่ายคนหลงตัวเอง
"นาย! ไอ้ฉี่ราดบ้ากาม! นายมองอะไร ไอ้คนลามก!" หญิงสาวตวาดแหวพร้อมทั้งยกมือขึ้นกอดอกโดยอัตโนมัติ จ้องคนตัวโตเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ใบหน้างดงามแดงก่ำเพราะทั้งโกรธทั้งอาย
คนลามกหัวเราะรื่นเริงก่อนจะตอบกลั้วหัวเราะ "มองฝากระดาน"
จากนั้นก็ยกมือขึ้นทำท่ากายบริหารกล้ามเนื้อหน้าอกทั้งที่หิ้วกระเป๋าอยู่ เหมือนกับว่ามันไม่เป็นอุปสรรคต่อความแข็งแกร่งของเขาแม้แต่น้อย ปากก็สั่งสอนคนที่ยืนหน้าดำหน้าแดงอยู่ "เนี่ยๆ คุณควรทำท่านี้บ้างนะ ลองบริหารดู สักวันมันอาจจะโต เอ๊ย! มันอาจจะดีพอที่จะเอาไปอวดบ้างก็ได้" พูดจบก็หัวเราะเสียงดังลั่น พลางเดินลอยชายหิ้วกระเป๋าไปที่รถ
คนที่ถูกสบประมาทว่าเป็นฝากระดานยืนเบิกตากว้างอยู่ครู่หนึ่งด้วยความตกตะลึง พอได้สติก็วิ่งตรงไปหาคนตัวโตที่กำลังเดินหัวเราะร่วนอยู่ ทุบกำปั้นลงบนแผ่นหลังกว้างแบบไม่ออมแรงทำเอาคนโดนทุบถึงกับสะดุ้งเฮือก เสียงเล็กๆ ก็ตวาดแหว "ไอ้ฉี่ราดบ้า!"
สีหราชหันกลับไปมองคนที่ประทุษร้ายตัวเองบ้าง ไม่มีความโกรธเกรี้ยวในดวงตาคู่คมแม้จะถูกทุบแบบไม่เบามือนักก็ตาม เพราะพออกพอใจที่เอาคืนคนที่กวนประสาทตัวเองได้บ้าง รู้สึกว่ายกนี้ตนเองเป็นฝ่ายชนะ เพราะยายปรี๊ดนั่นถึงขั้นควบคุมตัวเองไม่ได้ จึงลงมือกวนประสาทต่อแบบไม่ให้ขาดตอน
"ไม่เจ็บสักกะนิด แรงอย่างกับมด อะไรๆ ก็เล็กเหมือนมดนั่นแหละ!" พูดจบก็เดินต่อไปอย่างสบายอารมณ์ท่ามกลางสายตาอาฆาตมาดร้ายที่มองตามหลังมา
ทว่าคนที่กำลังโมโหโทโสนั้นไม่มีโอกาสรู้เลยว่าทันทีที่หันหลังให้เธอ ใบหน้าคมสันของสีราชก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมาทันที ดวงตาของสิงห์หนุ่มแห่งไร่ภูพญาอ่อนแสงลงเมื่อนึกถึงตอนที่ใช้สายตาซุกซนสำรวจคู่ปรับ ถึงยายนั่นจะไม่ได้ใหญ่โตมโหฬาร แต่ก็ไม่ใช่ฝากระดานอย่างแน่นอน! ส่วนที่เขาว่าเหมือนมดนั่นก็เรื่องจริง ก็เอวยายนั่นเล็กนิดเดียวจนน่ากลัวจะหัก ส่วนสะโพกก็ผายสวยยั่วใจอย่างกับตัวการ์ตูนมดตะนอย
ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยั่วแค่อารมณ์โมโหหรอก แต่ยังยั่วอารมณ์อื่นด้วย ทั้งที่ยายนั่นเอาแต่ตวาดแว้ดๆ แต่เขาก็ยังเกิดอารมณ์ปรารถนาขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทำเอาต้องรีบหันหลังให้ เพราะกลัวอีกฝ่ายจะจับได้ว่าตัวเองอยู่ในอารมณ์เช่นไร ก็ตัวตนหนุ่มมันกำลังฟ้องความปรารถนาที่มีต่อเธอออกมาจนหมด โชคดีที่ยายนั่นมัวแต่โมโหจนไม่ทันสังเกต ถ้าเธอเลื่อนสายตาลงต่ำอีกนิดเขาก็คงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเช่นกัน สิงห์หนุ่มคิดด้วยความขันตัวเอง
หรือว่าแท้ที่จริงแล้วยกนี้เขากับเธอจะเสมอกัน เพราะต่างก่อกวนอารมณ์กันและกันทั้งคู่ ถึงจะเป็นอารมณ์คนละแบบก็ตาม งั้นยกหน้าเอาใหม่! สิงห์หนุ่มที่ไม่เคยคิดจะตอแยใคร กลับตั้งหน้าตั้งตาหาเรื่องทะเลาะกับสาวซ่าอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย