Always Be Yours (หลุมพรางรัก พันธนาการใจ)

เธอเห็นว่าไตรวิชญ์เป็นที่พึ่งพิงทางใจ ในคืนหัวใจแหลกร้าวจากผู้เป็นน้องชายของเขา เธอจึงหอบหัวใจพังๆ ไปขอที่พักพิงชั่วคราว โดยไม่คาดคิดว่าเช้าวันถัดมาพวกเขาต้องแปรเปลี่ยนสถานะจากพี่ชายกับน้องสาวข้างบ้านกลายเป็น คู่แต่งงาน โดยไม่ทันเตรียมเนื้อเตรียมตัว มิหนำซ้ำเขายังเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่เธอกำลังเรียนคณะสัตวแพทย์เสียด้วย!

ต่อให้เขามีความรู้สึกดีๆ ให้ปาริฉัตรนานนับ 10 ปี ก็จริงแต่มันก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันที่เธอมอบหัวใจทั้งดวงให้ผู้เป็นน้องชายของเขา.... รักคนที่ไม่ได้รักเราว่ายากแล้ว แต่ 'รัก' คนที่รู้เต็มอกว่า 'รักน้องชายในสายเลือดของเรา' แต่กลับ 'ต้องแต่งงานกับเรา' นั้นยากแถมปวดใจยิ่งกว่า

เมื่ออีกคนรัก แต่อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกมากกว่าการเป็นพี่ชายกับน้องสาวข้างบ้าน การแต่งงานจึงเข้ากับสำนวนหวานอม (ต่อให้) ขม (ปี๋ก็ต้อง) กลืน
---------------------------------------

โปรย
#1_ยามไม่รักและอยากผลักไส
คนปากเก่งที่ทำเป็นปฏิเสธเขานักหนาจนคอเป็นเอ็น แต่สุดท้ายก็จำต้องกลืนน้ำลายยอมร่วมหออย่าง แท้จริง ตั้งแต่คืนแรก

"หน้านิ่วคิ้วขมวดมาเลยเป็นอะไรหรือเปล่า" ไตรวิชญ์ถามว่าที่เจ้าสาวของเขาที่เดินลอดรั้วเข้ามาหาพร้อมใบหน้าบูดบึ้ง
"หนีแม่น่ะสิคะ พูดอะไรก็ไม่รู้" เธอบ่นให้ชายหนุ่มฟังว่าเพิ่งหนีจากมารดาออกมาและได้กลิ่นหอมยั่วน้ำลายครั้นพอชะโงกหน้าข้ามรั้วก็เห็นเขากำลังปรุงมื้อเย็น
"น้านิ่มบ่นให้ละสิท่า ยัยเด็กขี้เกียจนอนดูแต่ซีรี่ย์ทั้งวัน" ไตรวิชญ์รู้ทันอีกทั้งเอ่ยอย่างอารมณ์ดีเสียด้วยขณะมือง่วนกับการคนอาหารในหม้อ
"เปล่าซะหน่อย แม่ไม่ได้บ่นเรื่องดูซีรี่ย์แต่บอกให้ฝ้ายไปปรึกษาหมอสูติเรื่องคุมกำเนิด"
ไตรวิชญ์สำลักน้ำลายตัวเองเมื่อได้ยินคำว่า คุมกำเนิด อย่างชัดถ้อยชัดคำจากปากว่าที่ภรรยา
"แล้วเราตอบแม่ว่ายังไง" เขาลองถามหยั่งเชิง
"ฝ้ายก็บอกไปว่าไม่จำเป็นเพราะเราจะไม่นอนด้วยกัน ยังไงซะฝ้ายก็ไม่มีทางท้อง" เธอตอบพลางยื่นหน้าเข้าไปดูหม้อที่กำลังเดือดพร้อมสูดกลิ่นหอมกรุ่นของอาหารเข้าจมูก
ไตรวิชญ์เริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วนใจชอบกล เขาตกลงปลงใจกับตัวเองได้แล้วว่าจะ เข้าหอ หลังจากแต่งงาน
.

#2_ยามเมื่อรู้ตัวว่ารักและอยากได้กลับคืน
ทำเขาเสียน้ำตา หัวใจแทบหลากสลายตั้งหลายครั้ง ครั้นจะตัดใจก็เหมือนจะพ่ายแพ้อยู่ร่ำไป

2 ปีหลังแยกจาก
เขารอดพ้นดึงตัวเองกลับมาจากหลุมพรางที่หญิงสาวขุดล่อไว้ได้หลายครั้งก็จริงแต่นานวันเข้าหัวใจกับร่างกายก็เริ่มปฏิเสธที่จะวิ่งหนี ซ้ำยังอยากกระโดดขย้ำเธอกลับเสียให้รู้แล้วรู้รอด
ยำถั่วพูวางตรงกลางโต๊ะอาหารแล้ว แต่เจ้าของวันเกิดอยากทานอย่างอื่นมากกว่ามื้อหลัก
"ลองชิมดูสิ" ไตรวิชญ์บอกขณะย่อตัวลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่ายตักถั่วพูใส่ปลายช้อนตักเข้าปากด้วยถ่วงท่าอ้อยอิ่งสายตาจับใบหน้าสามีขณะเคี้ยวช้าๆ
"ลองทานด้วยกันไหมคะ" คำพูดนั้นคล้ายจะแฝงอย่างอื่นมากกว่าการชวนทานอาหารแต่เธอก็กลบเกลื่อนความคิดนั้นโดยการเลื่อนช้อนใส่ยำถั่วพูมาตรงหน้าป้อนเข้าปากเขาหนึ่งคำใหญ่ก่อนวางช้อนลงประสานมือใต้คางมองเขาเคี้ยวอาหารฝีมือตัวเองพร้อมใบหน้าแต้มรอยยิ้มน้อยๆ
รอยยิ้มแสนหวานแต่แววตาแสนเย้ายวนชวนให้คนมองพานหายใจหายคอไม่ทั่วท้อง