หลุมพรางคนเถื่อน

ฝากเฮียเพทายกับน้องน้ำอิงด้วยนะคะ

"พี่เพทายรู้ตัวไหมคะว่าช่วงนี้ห้ามอิงบ่อยมาก"

"เหรอ" แกล้งทำเป็นไม่รู้และหันมากินข้าวต้มต่อถึงจะกลืนลงคอยากก็ตาม

"คิดอะไรกับอิงอยู่หรือเปล่าคะ"

แค่กๆ ถึงกับสำลักข้าวต้มที่กำลังกินอยู่ เมื่อเจอประโยคคำถามนี้จากเธอ ก่อนจะวางช้อนลงและสบตากับเธอตรงๆ

"ทำไมถึงคิดแบบนั้น"

"ความรู้สึกมันบอกค่ะ"

"บอกว่าอะไรอีก"

"ก็..." ถ้าเอาตามความรู้สึกที่เธอรับรู้และสังเกตดู และไม่คิดเข้าข้างตัวเองมากจนเกินไป สิ่งที่เขาคอยพูดหรือแสดงออกมามันคล้ายกับว่าหวงเธอ

"ก็อะไร"

"แล้วพี่เพทายได้คิดอะไรกับอิงหรือเปล่าล่ะคะ" เลี่ยงตอบคำถามและเป็นฝ่ายถามย้ำเขาอีกรอบ

"คิด และไม่ใช่แค่คิดแต่ฉันจะจีบเธอด้วย ไม่ได้จีบมาเป็นแฟน แต่จะจีบมาเป็นเมีย" มันเหมือนทนต่อไปไม่ไหว หากไม่ทำอะไรสักอย่างคนตรงหน้าคงหลุดมือไปจริงๆ

"พะ...พี่เพทาย"

"ฉันพูดจริงและทำจริง"







***ทดลองอ่านดูก่อนนะคะ
นิยายฟีลกู๊ดฟีลใจไม่เน้นดรามา เน้นความสัมพันของพระนาง ฝากทุกคนช่วยเอ็นดูด้วยน้าาา
ขอบคุณที่แวะมาอุดหนุนค่ะ