เกิดใหม่เป็นสตรีเห็นแก่ตัวในยุค 70'

เป็นสะใภ้ต้องปรนนิบัติครอบครัวสามี แล้วทำไมฉันต้องทำ
เป็นภรรยาแต่งเข้ามาต้องปรนนิบัติครอบครัวสามีเยี่ยงทาสรับใช้ นั่นคือชะตากรรมที่คนเป็นสะใภ้ต้องแบกรับ

ซูฉีหรือเหวินหนิงอ้ายจะไม่ยอมทนอีกต่อไป ในเมื่อท่านบรรบุรุษให้เธอได้มีโอกาสแก้ไขชีวิตของตัวเอง ทำไมเธอต้องทนรับใช้เยี่ยงสุนัขในบ้านสามีด้วยเล่า ไม่สู้หย่าออกไปแล้วใช้ชีวิตของตัวเองไม่ดีกว่าหรือ

แต่เรื่องนี้ก็ใช้ว่าใครต่อใครจะเห็นดีเห็นงาม มีคนรัก ก็ต้องมีคนเกลียดเป็นธรรมดาของชีวิต หนิงอ้ายไม่อยากจะกังวลกับฉายาที่คนพวกนั้นตั้งให้ จะเป็นสตรีเห็นแก่ตัวก็ดี หรือจะเป็นสตรีปากร้ายยิ่งกว่าเสือก็ให้พูดไป ตราบใดที่คนพวกนี้ยังเอาเงินมาให้ เธอไม่คิดมากหรอก

"การแต่งงานก็เหมือนคำสาปสำหรับฉันค่ะ"

คำพูดของเธอสั่นคลอนความตั้งใจของผู้ชายหลายคนที่ตั้งหน้าตั้งตาอยากได้สะใภ้ที่ทำมาหากินเก่งแต่งเข้าบ้าน โดยเฉพาะผู้ชายอย่างถังตงหยาง ที่ปักธงยึดพื้นที่เกลี่ยเส้นทางไว้อย่างดี แต่สุดท้ายก็เหมือนจะคว้าน้ำเหลว

'ทำไมเธอถึงได้เกลียดการแต่งงานนักนะ' เขาได้แต่คิดในใจแล้วเดินหน้าต่อ ผิดกับผู้ชายหลายคนที่ถอดใจไปแล้ว