เพื่อนบ้านแสนฮอต

มิริน...นักเขียนที่ต้องโตตามนักอ่าน
วีร์...เพื่อนบ้านแสนฮอตที่ถูกตักตวงเอาข้อมูล
---------------------------------------------------------------------------------------
“รินคือ...” เขามองไปที่หนังสือที่วางอยู่เต็มตู้ และก็มีอยู่นามปากกาหนึ่งที่ดูเหมือนหนังสือจะถูกวางให้ดูเด่น และสะดุดตาเขาเสมอ
มิรินจ้องหน้าคนที่ทำท่าเหมือนมันเป็นเรื่องใหญ่โต
“อะโฟรไดท์เหรอ”
“ค่ะ รินเป็นนักเขียน และก็ใช่ค่ะ อะโฟรไดท์คือนามปากกาของรินเอง”
“แล้ว...” วีร์ชี้ไปที่โน้ตบุ๊กที่อยู่ด้านหลัง เขาจนคำจะพูดเหมือนคนน้ำลายท่วมจนแทบจะฟูมปาก
อยู่ดีๆ มันสมองเขาก็ต้องมาฉลาดเอาในยามนี้นี่นะ
เขารู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอกใช้ไม่ต่างจากวัตถุทางเพศจากคนที่หน้าเด็กน้อย ตัวก็เด็กน้อย แต่สิ่งที่ทำกับเขานี่สิ มันช่าง...
เลือดเย็นที่สุด!
“แล้ว...พี่เป็นฐานข้อมูลใช่ไหม!” ไม่รู้อะ อารมณ์มันขึ้นในแบบที่เกินจะควบคุม เขาไม่เคยถูกใครปั่นหัวมาก่อน
ไม่เคยถูกตักตวงเอาเรื่องบนเตียงไปใช้ประโยชน์ในหน้าที่การงานด้วย
แต่ไอ้บทอัศจรรย์ที่เขากวาดตาอ่านหลายหน้านั่น ก่อนจะมาสะดุดที่ย่อหน้าสุดท้าย มันคลับคล้ายคลับคลาว่าเบสออนเดอะทรูสตอรี่ระหว่างเขาและเธอ
“อะโฟรไดท์ต้องโตขึ้นค่ะ”
วีร์เห็นแววตาทะเยอทะยานของคนที่ดื้อตาใส
“ด้วยการหลอกให้เพื่อนบ้านตัวเองมาเป็นผัวให้น่ะเหรอ” นี่เขาขึ้นอีกแล้ว เขาต้องดีใจหรือเปล่าที่ถูกล่อมาฟันฟรีๆ
มันมีแต่ได้กับได้ในฐานะผู้ชายไม่ใช่เหรอ
“รินไม่ได้หลอกพี่ซะหน่อยค่ะ”
“อ๋อ...ลืมไป เธอแค่ชวนพี่มานอนด้วยกันนี่เนอะ พี่มันใจง่ายเอง! ใช่ไหม”
มิรินมองคนที่กอดอกจ้องหน้าเธออ้าปากค้าง เอาจริงๆ เธอไม่เข้าใจ
“ก็พี่วีร์บอกว่าไม่มีแฟน ไม่มีภรรยานี่คะ รินก็นึกว่า...”
“จะกวักมือเรียกมาเอาเมื่อไหร่ก็ได้แบบนี้น่ะเหรอ” นี่เขาเสียศูนย์แบบของแท้เลยตอนนี้
“พี่พูดจาน่าเกลียดไปไหมคะ” ก็ใครจะคิดว่าเขาจะรุกกลับ ไม่ได้มีทีท่าจะขัดขืนแบบเมื่อคืนเล่า
“ก็แล้วที่เราทำล่ะ ไม่น่าเกลียดเลยงั้น”
เธอขมวดคิ้วมองคนที่ทำตัวเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายเสียหาย พี่วีร์เขาทำเหมือนตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำ ทั้งที่...
“เมื่อคืนพี่วีร์ก็มีความสุขดีไม่ใช่เหรอคะ”