รักมอมแมม

ขะมุกขะมอม...ล้มลุกคลุกคลาน เปื้อนดินเปื้อนโคลนมอมแมมอย่างนี้...มันคือความรักหรอกหรือนี่...
หน้าตามันไม่ยักสวยสดงดงามอย่างที่เธอเคยนึกเอาไว้
ก็คงเหมือนที่กานต์พิสุทธิ์ว่า...
ต้นรักของเขากับเธอ...มิได้เติบใหญ่งอกงาม...เพราะความรักที่หล่อเลี้ยงมันนั้นเป็นความรักเพียงส่วนน้อย
แต่เป็นมิตรภาพและความห่วงใย เป็นความเป็นเพื่อนเสียเป็นส่วนใหญ่...หากสุดท้ายแตกหน่อออกใบเป็นความรักได้ยังไง มิทันได้รู้....
ต้นรักของเธอและเขา...มิเติบใหญ่ แผ่กิ่งก้านสาขาร่มใบ ออกดอกหรือผลก็ไม่เป็นไร...
ขอเพียงรากของมัน แข็งแรง พอที่จะยึดลำต้นให้มั่นคงยืนหยัดที่จะต่อสู้ต่อสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตให้ผ่านพ้นไปด้วยกันได้ ให้มันหยั่งลึกลงในหัวใจสองดวงตราบเท่าที่มันและหล่อนยังหายใจอยู่ เท่านี้ก็เป็นพอ
ร่วมอมยิ้มไปกับความรักมอมแมมของหนุ่มสาวรุ่นใหม่ ที่ช่วยกันสร้างความฝัน จากแรงใจ และความหวัง ด้วยความเชื่อว่า ขอเพียงเรามีความตั้งใจ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ไม่ไกลเกินจริง