เดือนแรมกลางสมุทร (กวีบทเก่า เดอะซีรี่ส์)

เดือนแรมมองภาพที่ปรากฎแก่สายตาก็จวนจะหมดลมหายใจ... มองเห็นเป็นความสิ้นหวังและความมืดมนที่วิ่งเข้ามาในชีวิตอย่างรวดเร็วเหลือเกิน ไม่ทันเตรียมหัวใจไว้ตั้งรับ ไม่ทันได้เตรียมตัวรอ มันก็เกิดขึ้นแล้ว...
.
.
.
มันเป็นดังมรสุมชีวิต

เดือนแรม ลอยคอกลางมหาสมุทรอันเคว้งคว้าง แสนโหดร้าย และหนาวเหน็บ

เหน็บหนาวเข้ากลางใจ กรีดลึกลงไปราวมีดแหลมคม

ไม่มีแล้วหนทางที่จะยืนหยัด

เมื่อคิดจะสู้ ก็ราวจะกลับไปไม่ได้อีกแล้ว

หวังเพียงปาฏิหาริย์จะเป็นผู้คว้าหล่อนขึ้นมาจากความเวิ้งว้างดำมืด