บุปผาเลี้ยงของจอมมาร

องค์หญิงน้อยผู้ไร้ค่า เกิดแต่นางสนมชั้นต่ำ

ทั้งที่นางเป็นผู้ถูกลืมมาตลอด แต่พอถึงยามบ้านเมืองเกิดเภทภัย

นางกลับถูกคัดเลือกให้ไปเป็นของบรรณาการแก่ศัตรู

เด็กหญิงตัวน้อยวัยเพียงห้าหนาว ต้องระเห็จจากบ้านเกิดอย่างไม่อาจหวนคืน

ทว่าอนิจจา ขบวนเดินทางที่ต้องมุ่งหน้าสู่แคว้นใหญ่ กลับถูกกลุ่มโจรชั่วลอบโจมตี

เหล่าองครักษ์และพวกข้ารับใช้พากันหนีหาย ไม่คิดปกป้ององค์หญิงที่ไร้ค่า

ล้วนทอดทิ้งร่างเล็กไว้ให้ตายอย่างโดดเดี่ยวลำพัง

แต่ยามที่คิดว่าตนอาจต้องตายแน่แล้ว เขาผู้นั้น กลับปรากฏตัว

"เจ้าตัวเล็กจ้อยนี่คืออันใดกัน"

.

ตัวอย่าง >>

ตุบ!

"........." ลั่วหยางลืมตาตื่นกลางดึกเป็นครั้งที่สามได้แล้วนับแต่เข้านอนกับเจ้าตัวเล็ก เหลือบมองไปบนอกตนเอง เห็นฝ่าเท้าน้อยๆ วางทาบขึ้นมาเกยอยู่บนร่างกายตน มือหนาจับเอื้อมเอาขาเล็กๆ ลงไปนอนด้านข้างให้ดีอีกครั้ง หากจัดท่าทางใหม่ได้ไม่ถึงสามลมหายใจ เจ้าตัวกลมกลับพลิกตัวนอนคว่ำหน้ากับเตียง สองมือกำแน่นขดตัวงอราวกับก้อนหิน ทำเอาประมุขมารถึงกับฉงนกับท่านอนของนาง

หอยทาก?

ท่านอนที่หันก้นโด่งน้อยๆ มาทางเขาแล้วขดหัวขดตัวนั้นทำเอาลั่วหยางนึกถึงหอยทาก

.

#เรื่องสั้นเลี้ยงต้อยหืดหาด #มาดูเขาจีบกันค่ะ
#เบาสมอง #จบดี #น้อนน่ารักฝุดๆ

นิยายเรื่องนี้หาสาระไม่มี เหมาะกับคนที่ชอบอ่านนิยายน่ารักชิลๆ+หืดหาดเล็กน้อยค่ะ
ขอให้สนุกกับการอ่านนิยายนะคะ ขอบคุณค่ะ

@นภานิล