รู้ตัวอีกทีฉันกลายเป็นยัยขี้เหร่ที่ถูกพวกเขาตามตื๊อไม่เลิก เล่ม 1

ตัวตนของเธอถูกเพื่อนสนิทแย่งชิงไป รวมถึงผู้ชายของเธอด้วย การกลับมาในครั้งนี้...เธอกลับกลายเป็นตัวตนของเพื่อนทรยศแทน!
.............................................................
"เธอเมาแล้วนะ"

ฟลอยด์ตกใจที่จู่ๆ ก็ถูกคนตัวเล็กขวางทางเอาไว้ที่หน้าห้องน้ำขณะที่เพิ่งทำธุระเสร็จหมาดๆ

"แล้วไง"

พริสซี่พยายามเขย่งปลายเท้าให้ใบหน้าเสมอเขา ทว่าความสูงของอีกฝ่ายช่างเป็นอุปสรรคต่อเธอ มือเล็กจึงเอื้อมไปกดหลังศีรษะเพื่อให้อีกฝ่ายก้มหน้าเข้ามาใกล้

"พริสซี่"

ฟลอยด์สบสายตาที่กำลังแฝงเร้นความเจ็บปวดข้างในนั้น ราวกับว่าเธออยากจะบอกอะไรแก่เขา

"ฉันเกลียดมัน"

ประโยคที่ฟังแล้วไม่เข้าใจทำให้ฟลอยด์พยายามแกะมือเล็กออก ทว่าเธอก็มีเรี่ยวแรงมหาศาลเสียจนหน้าอกอวบอิ่มแนบเข้ามาที่แผงอกแกร่ง

บดเบียดเสียดสีกัน

"ไม่เอาน่าพริสซี่"

ความนุ่มนิ่มของมันทำให้ร่างกายแกร่งที่ขาดสนเรื่องอย่างว่าเผลอตอบสนองอัตโนมัติ

ฟลอยด์ขบฟันแน่น พยายามควบคุมตัวเองอย่างยากเย็น

"ก็บอกว่าเกลียดไง ทำไมเรียกชื่อนั้นอยู่ได้"

คนตัวเล็กหงุดหงิดอย่างที่ไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้เลย

เธอรู้ดีว่าไม่ควรดื่มไวน์มากขนาดนี้ ทว่าทันทีที่รสชาติของไวน์เข้าปากก็เผลอดื่มไปหลายขวด

"อะไร?"

ฟลอยด์ชะงักมือใหญ่ จากนั้นก็มองสำรวจใบหน้าเรียวที่มีรอยแผลเป็นประดับบนนั้นครู่หนึ่ง ทำไมเธอจึงมีสีหน้าอมทุกข์ ทั้งยังบอกว่าเกลียดชื่อของตัวเองกันนะ

"ฉันคิดถึงคุณ คิดถึงเสียจนมันเจ็บตรงนี้"

กำปั้นน้อยทุบที่อกข้างซ้ายของตัวเองสองสามทีเพื่อระบายอารมณ์ที่ซุกซ่อนมานาน

"พูดอะไรของเธอ"

ความสัมพันธ์ของฟลอยด์กับพริสซี่เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น ทำไมเธอถึงพร่ำเพ้อหาเขากัน

ทั้งยังเผยความรู้สึกผ่านม่านตาคู่นั้นออกมาอย่างลึกซึ้งจนฟลอยด์อดคิดไม่ได้ว่าเธออาจแอบชอบเขาอยู่

แต่หากคิดอย่างนั้นก็ไม่ถูก เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยแสดงพฤติกรรมเช่นนั้นให้เห็นสักครั้ง

คำว่า ชอบใครสักคน ต่อให้พยายามปกปิดความรู้สึกเพียงใด ทว่าอยู่ด้วยกันเกือบทุกวันก็ต้องมีพิรุธบ้าง

ฟลอยด์ไม่เคยเห็นสิ่งนั้นผ่านการกระทำของพริสซี่มาก่อน กระทั่งได้พบกันอีกครั้งหลังจากที่เธอหายตัวไป ตอนนี้ความรู้สึกที่มีของคนตัวเล็กชัดเจนออกมาว่ามีเขาอยู่ในใจจนน่าตกใจ

"ตั้งสติหน่อยพริสซี่"

ฟลอยด์ดึงร่างเพรียวให้ออกห่าง ไม่อยากให้ใครมาเห็นภาพไม่เหมาะสม

รู้ใช่ไหมว่าเขาคือนายบำเรอของวาเลนเซีย หากคนอื่นที่กำลังนั่งดื่มสังสรรค์อยู่ที่ห้องรับรองแขกมาพบเข้าจะเกิดอะไรขึ้น

เขาจะถูกตราหน้าว่ามีชู้ทันที ถึงตอนนั้นชื่อเสียงคงป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี

หากถูกวาเลนเซียเขี่ยทิ้งเพราะเหตุนี้ หญิงสาวคนอื่นคงไม่เก็บเขาไปเลี้ยงดูแน่

ซ้ำร้ายกว่านั้นคือจะถูกสังคมประณามเหยียดหยาม ไปอยู่ที่ไหนก็จะถูกรังเกียจ

การใช้ชีวิตอยู่โดยไร้คู่ยังพอทน ทว่าเขาไม่มีญาติที่ไหนเลยนอกจากวาเลนเซีย ถึงตอนนั้นคงอยู่อย่างโดดเดี่ยว ใช้ชีวิตยากลำบากมากขึ้นไปอีก

"ผมบอกว่าให้เธอหยุดไง"

เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่ฟังเขาก็เผลอเอ่ยเสียงเข้มดุ กระทั่งเห็นหยาดน้ำใสปริ่มขอบตาทรงอัลมอนด์

"คุณรังเกียจฉันงั้นเหรอ"

คนที่ควบคุมสติไม่ได้เอ่ยด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะเขาไม่เคยผลักไสเธอมาก่อน

ถึงอย่างนั้นก็พอเข้าใจได้อยู่หรอก ตอนนี้เธอมีสภาพน่าอนาถ ทั้งยังไร้ตัวตนเก่าอย่างสิ้นเชิง ไม่แปลกใจที่คนตรงหน้าจะรังเกียจเธอ

"เปล่า แต่เราไม่ควรทำแบบนี้"

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฟลอยด์รู้สึกว่ารอยสัมผัสของเธอช่างอบอุ่นเสียจนหัวใจแกร่งร่ำร้องอยู่ภายใน ราวกับว่าต้องการมัน ทั้งที่ไม่ควรคิดอย่างนั้น

"ฮึ! คุณชอบเธองั้นเหรอ"

เสียงเล็กสั่นระริก ตอนนี้หัวใจของฟลอยด์ถูกยัยนั่นช่วงชิงไปจนหมดสิ้นแล้วสินะ

ยัยเพื่อนทรยศ!

"ทำไมถามอะไรแบบนั้น เธอก็รู้ว่าผมกับวาเลนเซียรักกัน"

ฟลอยด์จดจ้องลึกเข้าไปในม่านตาสีทับทิม จะว่าไปแล้วพริสซี่กับวาเลนเซียไม่เหมือนกันสักนิด ยกเว้นสีของม่านตาเท่านั้น

ทว่าตอนนี้เขากลับรู้สึกว่าพริสซี่มีส่วนคล้ายกับวาเลนเซียขึ้นมา

"รักกันงั้นเหรอ คุณมีใจให้เธอจริงๆ ด้วย"

พริสซี่เอ่ยตัดพ้อเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ พลันดันแผ่นหลังใหญ่ให้เข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งแล้วปิดประตูล็อกกลอนทันที

เธอทั้งโกรธ เสียใจ และเคียดแค้นอย่างแสนสาหัส

ทำไมทำไมเขาถึงยกหัวใจให้แก่วาเลนเซีย มันเจ็บปวดหัวใจจนแทบบ้าอยู่แล้ว
....................................................................
โรมานซ์แฟนตาซี , ฮาเร็ม , ตลก , ดราม่า , โรแมนติก , 18+
เล่ม 1 รวมตอนที่ 1-30