กำราบรักท่านหญิงจอมพยศ 将军夫人不好惹

ผู้คนต่างพากันอิจฉาสตรีผู้มีกำเนิดอันสูงศักดิ์ หากแต่จะมีผู้ใดล่วงรู้บ้างว่า ท่านหญิงอย่าง จ้าวกุ้ยอิน หาได้คิดเช่นนั้นไม่
นอกจากสถานะสูงส่งกับรูปโฉมงดงามปานเทพธิดาแล้ว ยังมีสิ่งใดให้ยินดีบ้าง...
เริ่มจากวัยเยาว์ นางเปิดโปงธิดาท่านโหวที่มีกลิ่นกายล่อลวงบุรุษดุจนางปีศาจ จึงถูก ฉินอ๋องมู่เลี่ยงหรง ผู้เป็นคู่หมายรังเกียจว่าเป็นสตรีใจคับแคบ แม้ต่อมานางจะใช้ร่างกายต่างโล่กันธนูปกป้องเขา ก็ยังถูกกล่าวหาว่าสร้างสถานการณ์เพื่อจะได้แต่งเข้าจวนอ๋อง นอกจากเขาจะไม่สนใจไยดีสตรีที่บาดเจ็บสาหัสแล้ว ยังแต่ง เยี่ยนเยว่ฉี บุตรีแม่ทัพใหญ่เป็นหวางเฟยหน้าตาเฉย
อาจเป็นเพราะฉินอ๋องไม่ต้องการรับผิดชอบท่านหญิงผู้มีแผลเป็นจากคมธนู จึงเป็นตัวตั้งตัวตีให้ฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้ เยี่ยนหยางจง พี่ชายของสตรีที่แย่งชิงทุกสิ่งจากนางไป โดยตนเองมีค่าเป็นเพียงรางวัลในงานล่าสัตว์ฤดูร้อนเท่านั้น
เมื่อต้องแต่งงานกับบุรุษที่ไม่ได้รัก จึงตั้งใจว่าต่อให้ต้องตายก็จะไม่มีวันร่วมหอกับเขาเป็นอันขาด ทว่าคืนแต่งงานนางกลับถูกวางยาปลุกกำหนัด ในที่สุดต้องตกเป็นของชายเจ้าเล่ห์ผู้นั้นโดยมิอาจต้านทาน
ครั้นนางตั้งใจจะใช้ชีวิตเป็นฮูหยินซื่อจื่อไคกั๋วกงอย่างสงบ แต่เรื่องยังคงประดังประเดเข้ามา เมื่อนางกำนัลคนสนิทต้องโทษถูกโบยจนตาย ซ้ำร้ายเมื่อน้องสามีซึ่งมีฉายาจิ้งจอกสีเงินแห่งแคว้นอย่าง เยี่ยนจิ้นหลิง กล่าวกับแม่สามีว่านางไม่อาจตั้งครรภ์ นอกจากจะทำให้นางไม่เป็นที่โปรดปรานแล้ว ยังบังคับกลาย ๆ ให้นางรับอนุ
สวรรค์! ข้ายังต้องเจอเรื่องยุ่งยากอะไรอีก...

จ้าวกุ้ยอินไม่ยินยอมให้เยี่ยนหยางจงแก้ตัว ยังคงพูดในสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมา
"เดิมทีข้าคิดว่าเจ้าอาจไม่ใช่คนเลวทราม หากพูดจาให้เข้าใจ ตกลงกันได้ ข้าคงสามารถใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบสุข แต่เท่าที่เห็น พวกเจ้ารวมหัวกันหยามเกียรติข้า ไม่เห็นแก่หน้าจวนจ้าวอ๋องแม้สักนิด"
"หยามเกียรติ?"
"ตั้งแต่ข้ายังไม่ลงจากเกี้ยวเจ้าสาว เจ้าก็ข่มข้าให้ผู้อื่นยืนหัวเราะเยาะ เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อคืนนี้ผู้ใดเล่าวางยาปลุกกำหนัดจนข้ากลายเป็นสตรีไร้ยางอาย"
"อินเอ๋อร์ มันไม่ใช่อย่างนั้น ข้า..."
"ทั้งที่ตนเองถูกเล่ห์กล แต่มารดาเจ้ากลับมองข้าเป็นนังแพศยาล่อลวงบุรุษ จึงคิดสั่งสอนสะใภ้ หากยามนั้นข้าไม่ระมัดระวังคงถูกน้ำชาราดใส่จนเสียโฉมไปแล้ว"
เยี่ยนหยางจงจึงอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เถียงไม่ออก เรื่องที่นางเอ่ยออกมาจะว่าจริงก็จริง จะว่าไม่จริงก็ใช่อีก ไม่รู้จะเริ่มอธิบายจากตรงไหน แต่การแสดงออกเช่นนี้ทำให้จ้าวกุ้ยอินมั่นใจว่าตนเองคิดถูก
"มีดสั้นพระราชทานเล่มนั้นข้าเป็นคนสั่งให้ชิวสุ่ยโยนลงมาเอง ไม่ลากข้าออกไปโบยพร้อมกันเสียเลยเล่า จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว" จ้าวกุ้ยอินยิ้มเย็น เอ่ยวาจาท้าทาย
"เจ้าพูดบ้าอะไร!"
"ตกใจทำไมกัน ความจริงเจ้าตั้งใจจะบีบคั้นข้าให้ถึงตายในวันข้างหน้าอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง"
นัยน์ตาเปล่งประกายไม่ต่างจากนางม้าที่กำลังผยศ ดวงหน้างามเฉิดฉันฉาบไว้ด้วยความมาดมั่นไม่เกรงกลัว ริมฝีปากสีชาดแวววาวยกยิ้มเหยียดหยัน แต่ไม่อาจรู้ได้ว่านางยิ้มเยาะตนเอง หรือบุรุษที่อยู่ตรงหน้ากันแน่....


หมายเหตุ - สำหรับนักอ่านที่เคยซื้อเวอร์ชั่น สนพ. ไม่จำเป็นต้องซื้อนิยายชุดนี้ใหม่ค่ะ เนื่องจากเนื้อหา จำนวนตอนพิเศษ ทุกอย่างยังคงเดิม ขอบพระคุณที่ให้ความสนใจ และสนับสนุนผลงานของมี่เยี่ยนมาโดยตลอดค่ะ
------
*ผู้ใช้ Apple ios ซื้อผ่านเมพคอยน์ แอนดรอยด์ หรือเวปบราวเซอร์ ได้ราคาถูกกว่าซื้อผ่านแอพนะคะ(^^)