ใต้เมฆสีเทาหม่น

เธอคนนั้น... เธอรักครอบครัว
รักบิดา รักมารดา รักพี่ชาย รักลูก ๆ ของเธอ..ยิ่งกว่าชีวิตของเธอเอง

เขา... เขารักเธอคนนั้น
รักมาตั้งแต่รู้จักคำว่า ความรัก
เฝ้ารัก เฝ้ามอง เฝ้าปกป้อง..รักมากยิ่งกว่ารักชีวิตของเขา

เธอ... เธอแอบรักเขา
รักมากเหลือเกิน รักตั้งแต่รู้จักคำว่า ความรัก เช่นกัน
แอบรักเขา แอบบูชาเขา แอบเทิดทูนเขา

..............................................

เธอไม่ทันได้พูดจบประโยคเมื่อนิ้วมือเรียวยาวสะอาดสะอ้านของนิธิกรยกขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเพื่อปิดกั้นประโยคที่กำลังจะเปล่งเสียง แม้แต่มลทินน้อยนิด คนอย่างนิธิกรจะไม่ยอมให้มันแปดเปื้อนน้องสาวของเขาเป็นอันขาด
น้องสาว
ใช่แล้ว เธอเป็นได้แค่น้องสาว นั่นคือสิ่งที่นิธิกรเฝ้าตอกย้ำและเตือนสติของตัวเองมาตลอดตั้งแต่รู้จักกับคำว่าความรัก เพราะคนอย่างวิกานดาจะไม่ยอมเปลี่ยนสถานะตัวเองจากน้องสาวให้กลายเป็นคนรักของเขาเป็นอันขาด เขารู้จักเธอดี วิกานดามีความมุ่งมั่นทะยานสูงในสิ่งที่เธอคิดว่ามันถูกต้อง สมควร และเหมาะสม ความเชื่อมั่นในสิ่งที่เธอคิดว่ามันถูกต้องอยู่สูงเกินกว่าที่ความรักทั้งหมดของเขาจะดึงเธอลงมาได้
สำหรับวิกานดาแล้ว คำว่าครอบครัวที่เธอรัก สำคัญกว่าความรักของเธอ