สวาทรักเด็กเชียร์เบียร์

ผ่านช่วงหน้าร้อนโฮกกก...มาหลายเดือนกว่าไรต์ตัวนิดจะตั้งหลักเขียนเรื่องใหม่ที่พล็อตสาวเชียร์เบียร์ชุดเขียวโผล่พรวดมา เพราะเคยไปนั่งทานข้าวแล้วเห็นน้อง ๆ เดรสเขียวถือเบียร์ไปเสิร์ฟให้ลูกค้าเลยปิ๊งพล็อต "สวาทรักเด็กเชียร์เบียร์" ก็ถือเป็นอีกอาชีพที่สุจริต
******************
เชียร์ สาวเชียร์เบียร์ประจำตลาดโต้รุ่งในหัวหิน บังเอิญไปเห็นเหตุการณ์คนร้ายปล้นชิงทรัพย์นักท่องเที่ยวต่างชาติ นั่นจึงเป็นการเริ่มต้นของพวกเขาที่ฐานะและสังคมแตกต่างกัน?
โพเวลล์มองใบหน้าไร้เครื่องสำอางของหญิงสาวที่เขาเห็นรูปร่างและความสูงแค่อกของผู้กองชวิน แต่ถ้ามายืนเทียบกับเขาเธอน่าจะสูงไม่ถึงอกเขา ก็เพราะเขาสูงกว่านายตำรวจหนุ่มที่พาเธอมาตามที่เขาขอ
คนบนเตียงเอี้ยวตัวไปทางโต๊ะข้างหัวเตียงเพื่อหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา เขาดึงเงินออกมาปึกหนึ่งโดยไม่นับแต่เตรียมไว้มอบให้กับพลเมืองดีจึงยื่นไปทางเชียร์ด้วยรอยยิ้ม
"ขอบคุณที่ช่วยฉัน ถือเป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ"
ผู้กองชวินช่วยแปลคำพูดให้เชียร์เข้าใจ ทว่าหญิงสาวยกมือปฏิเสธพัลวัน แม้เธอจะฐานะไม่ร่ำรวย แค่พอมีพอเก็บ แต่สิ่งที่ทำ ทำไปเองโดยอัตโนมัติเมื่อเห็นคนกำลังเดือดร้อน
แต่เชียร์ก็มองเงินปึกนั้นในมือโพเวลล์ตาวาว ใจหนึ่งก็อยากรับมา แต่สายเลือดคนไทยเมื่อเห็นนักท่องเที่ยวที่นำเงินเข้าประเทศเดือดร้อนยิ่งสมควรช่วยเหลือ เพื่อให้เขารู้ว่าเราในฐานะเจ้าของพื้นที่ก็ไม่ได้ยืนดูเฉย ๆ อะไรช่วยได้ก็สมควรช่วย อย่างที่แม่สายใจคอยสอนเชียร์ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาว
เธอจึงเลือกส่ายหน้าปฏิเสธไม่รับเงินปึกนั้น แม้ลึก ๆ อยากคว้ามาใส่กระเป๋าเอาไปอวดแม่สายใจเพราะคงหลายพันอยู่ แต่กลายเป็นพูดออกไปอีกอย่างว่า
"ถ้าคุณอยากตอบแทนก็ไปดื่มเบียร์ที่ตลาดโต้รุ่งลุงหนวดที่เชียร์เป็นคนเชียร์แล้วกันนะจ๊ะ"
"เด็กเชียร์เบียร์"
โพเวลล์โพล่งออกมาเมื่อเชียร์พูดจบ ถึงว่าเขาคุ้น ๆ หน้าเธอ เธอเป็นเด็กเชียร์เบียร์ที่เขาชอบไปนั่งดื่มเบียร์ แล้วซื้อปลาหมึกย่างมาวางไว้เป็นกับแกล้มขณะนั่งฟังดนตรีสดนั่นเอง
พอถูกเรียกว่า เด็กเชียร์เบียร์ เชียร์ก็เพ่งมองอยู่นาน ๆ จนจำได้ว่า
"คุณคนที่ชอบซื้อปลาหมึกย่างมากินกับเบียร์นี่นา"