ก็บอกว่าไม่ใช่พระรองไงฟ้ะ

เตียวเฉิน ก่อนตายเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่ในโลกใหม่ เขาเป็นพระรองมาดแมนแม้ตัวจะไม่มีกล้ามแซงหน้าพระเอก

ในเมื่อเกิดมาหล่อ รวย หน้าตาการศึกษาดี แต่ข้างในวิญญาณไม่มีความรู้สักกะติ๊ด เขาจึงพยายามใช้สมองอันน้อยนิดหาหนทางรอด ด้วยการ มุดโพลงหมาลอดออกไปเป็นขอทานเสียเลย

มู่จิน พระเอกของโลกใบนี้ นักธุรกิจและผู้มีอำนาจที่สุดในเมือง

ชายหุ่นกล้ามที่ชอบใส่สูทผูกไทป์ แล้วหมกตัวอยู่แต่ในบ้าน สีหน้าของเขาเยือกเย็นตลอดเวลา อะไรๆในโลกก็น่ารำคาญไปหมด ยกเว้นวันที่เห็นตัวอะไรปีนเข้าบ้าน


꧁{ }꧂


เกิดใหม่ก็ต้องดิ้นรนหนีออกจากบ้าน พอนึกไปแล้ว เข้าร่างพระรองมาได้ไม่กี่เดือน แต่เดี๋ยก็ถึงเวลาที่พระเอกนายเอกเขาก็จะเจอกันแล้ว ผมก็ชิงหนีออกไปเป็นขอทานก่อนน่ะสิ

เรื่องอะไรจะอยู่รอแบดเอ็น เอ๊ะ ผู้ชายที่เปลื่อยกายนั่นหน้าคุ้นๆ ทำไมบ้านที่ผมปีนกำแพงเข้าไปมันดันเป็นบ้านพระเอกล่ะ

ซวยแล้ว งั้นตีเนียนไม่รู้ไม่ชี้ก่อนแล้วกัน

ทั้งที่ตั้งใจจะอยู่ที่นี่อีกนิดเดียวแท้ๆ พวกคนใช้เองก็บูลลี่กันอยู่ได้

ผมมั่นใจว่าพระเอกต้องโยนผมออกไปในไม่ช้า เขาน่ะระแวงผมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

แต่...

แปลกๆ นะ ขอทานแล้วได้เสื้อผ้า อาหาร เพชรพลอย ที่แปลกกว่าคือ พอผมอาละวาทพังบ้าน เกิดอะไรขึ้นรู้ไหม เจ้าของบ้านซื้อเฟอร์ใหม่มาให้พังเพิ่มน่ะสิ วันๆหัวจะปวด เขาจับผมมัดตั้งเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในห้องทำงาน แล้วก็เอาแต่นั่งครุ่นคิดว่าพรุ่งนี้จะเอาอะไรมาให้ตอนผมขอทานดี ผมนี่ขมวดคิ้วเลย

꧁{ }꧂


꧁{ }꧂



ก็บอกว่าไม่ใช่พระรองไงฟ้ะ เป็ดนับแกะ เขียน

หนังสือเล่มนี้ได้รับการตีพิมพ์,สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม รวมถึงฉบับเพิ่มเติมโดย MEGHABOOK (CHANGDU (HK) TECHNOLOGY LIMITED) ห้ามลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของหนังสือเล่มนี้ก่อนได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

บรรณาธิการ : ElGSi

ภาพประกอบ : Canva MG

พิสูจน์อักษร : Yashuyang

ประสานงานกองบรรณาธิการ : PAMMY

෴ਬੇ ตัวอย่างสำนวนในเรื่อง ਓ෴

เกิดเป็นพระรองนอกจากต้องกอดเข่าช้ำจิตช้ำใจพลางหายใจเข้าออกคิดถึงเขา ไม่ต้องพูดถึงความฉิบหายจากการเสียสละมากมายอันเปล่าประโยชน์ ก็แทบจะโผล่บทน่าเวทนากระแทกตาให้เห็นตามนิยาย หนัง หรือเกมจีบหนุ่มวุ่นวายทั้งหลายแหล่

ต้องตกเป็น'รอง'ตามชื่อบทบาทพระ'รอง' พลางน้ำตานองหน้า

ผมส่องกระจกหันซ้ายหันขวามองอย่างไม่อยากเชื่อ

ตอนนี้พระรองที่ว่ามันกูไม่ใช่หรือ?

อีเทวดาหน้าไหนมันส่งกูมา จิกหัวกูกลับไปเดี๋ยวนี้!


"โอ๊ย นี่เธอ!"

คุณพระเอกไข่นายยังไม่แตกใช่ไหม ก็ไม่ตั้งใจจะเข่าใส่แรงขนาดนั้นหรอก

"หน้าคุณดูม่วงๆนะ"

เขากัดฟันกรอด

ผมใช้จังหวะนี้พลางเผ่นหนีอีกฝ่าย เขาก็ไล่ต้อนอย่างกับเป็นนักกีฬาทีมชาติ เราสองคนวิ่งวนรอบโต๊ะไม่รู้กี่รอบ จนข้าวของระเนระนาดไปหมด

"หยุดนะ"

"ไม่ หยุดก็ตายอะสิ"

อยากให้หยุดก็อย่าตามสิเฟ้ย!