ทะลุมิติไปเป็นคุณหนูตัวร้ายในนิยายฉากเดียวยุค80

นักกีฬาโอลิมปิกเจ้าของเหรียญทองยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตดุจราชินี ก็ต้องทะลุมิติไปเป็นนางเอกในนิยายที่ยังไม่ทันได้คู่กับพระเอกก็ตุยปริศนา ซ้ำร้ายยังต้องทะลุมิติอีกครั้งมาเป็นตัวประกอบที่ออกมาแค่ฉากเดียวก็ตุยอย่างคุณหนูตัวร้ายแสนเอาแต่ใจในนิยายเรื่องเดิมที่เพิ่งอ่านได้ไม่กี่ตอน...
นางเอกนิยายตุยแล้ว คราวนี้ก็เหลือแต่ตัวประกอบที่ตุยแล้วฟื้นอย่างเธอ อย่างนั้นก็มีลุ้นน่ะสิ เพราะพระเอกยังอยู่!!
.....
ตำรวจสาวบูชาความรักและคนรักชั่วๆ จนสูญเสียลูกในท้องก็ยังไม่ตาสว่าง สุดท้ายไม่เหลือแม้แต่ชีวิต ตายปริศนาทั้งที่ยังทำคดีค้างไว้กับใครคนหนึ่งที่เขาแอบรักเธอมานาน หน้าที่ทวงคืนความเป็นธรรมจึงต้องเป็นวิเวียน นักอ่านนิยายตัวยงกับพ่อพระเอกแสนกร้าวใจที่มองยังไงก็น่ารักน่ากินทุกสัดส่วน
.....
ตัวอย่าง 1
.....
"เมื่อไหร่คุณจะลุกขึ้นไปแต่งตัวคะ" เธอถามย้ำกับเขาอีกครั้ง มองดูชายหนุ่มที่ทำเพียงแค่ขยับตัวเล็กน้อย จากนั้นก็ตอบเธอกลับมาด้วยเสียงอู้อี้
"ขออีกสิบนาทีครับ"
"แต่คุณพูดแบบนี้มาหลายรอบแล้ว"
"สิบนาทีจริง ๆ ครับผมสัญญา เจ็บตรงนี้ด้วยตรงที่โดนตี" เสียงทุ้มเอ่ยออดอ้อนขึ้นมาอีกครั้ง
"เลิกล้อเล่นได้แล้วค่ะ เจ็บแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก คุณสัญญาแล้วนะคะว่าวันนี้จะพาฉันออกไปเที่ยวพักผ่อนนอกบ้าน ฉันทำงานเหนื่อยมาทั้งสัปดาห์แล้วค่ะ"
"ผมก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่พาไปนี่ครับ" โจวเว่ยเจียงพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียเหมือนยังไม่อยากตื่น
"แต่คุณไม่ลุกสักที เดี๋ยวสายแดดจะร้อนค่ะ"
"ผมอยากพักผ่อนอยู่กับคุณไม่อยากออกไปไหนเลย ผมชอบนอนกอดคุณแบบนี้มากกว่า"
"คุณจะขังฉันไว้แบบนี้ไม่ได้นะคะ วันอื่นฉันตามใจคุณแล้ว วันนี้คุณต้องตามใจฉันบ้าง ต้องทำยังไงถึงจะยอมลุกไปอาบน้ำแต่งตัวดี ๆ คะ"
ชายหนุ่มรีบยื่นใบหน้าหล่อขโมยหอมแก้มหญิงสาวจนเธอต้องร้องโวยวายและทุบเข้าที่หัวไหล่เขาอีกหลายที ทว่าคนเจ้าเล่ห์ก็ไม่ยอมแพ้เขาดึงเอาร่างเล็กกว่าเข้ามากอดไว้แนบแน่นกับร่างกำยำของตัวเอง จากนั้นพลิกตัวขึ้นคร่อมพร้อมกับเริ่มจูบหญิงสาวอย่างเอาแต่ใจ
ความปรารถนาที่อยากออกไปเดินเล่น กินอาหารอร่อยขับรถไปเรื่อย ๆ สุดท้ายแล้วอาจจบอยู่แค่บนเตียงเช่นนั้นหรือ
คนใต้ร่างถูกจูบหนักหน่วงจนแทบลืมหายใจ
"อื้อ ฉันอยากออกไปข้างนอก" หยางจื่อหลินยังคงประท้วงเล็กน้อยเผื่อว่าเขาจะยอมทำตามใจเธอ
"คุณน่ารักมาก ผมอดใจไม่ไหวแล้วครับ" เสียงกระเส่าดังที่ข้างใบหู แน่นอนแล้วว่าคงไม่ได้ออกไปไหนจริง ๆ
.....
ตัวอย่าง 2
.....
"ผมจะพาคุณไปหาหมอ ไปตรวจสักหน่อยว่าที่เพลียแบบนี้เพราะร่างกายอ่อนแอจริง ๆ หรือเป็นโรคอะไรอันตรายไหม"
หญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อยมองเขาด้วยสายตาออดอ้อน แต่ยังคงนอนสะลึมสะลืออยู่บนเตียงกว้าง ชายหนุ่มเองก็เริ่มกระวนกระวายใจ เพราะวันนี้เธอดูเหมือนจะหน้าซีดกว่าทุกวัน
"หรือว่าผมจะทำรุนแรงมากเกินไปตอนกลางคืน ถ้าอย่างนั้นต่อไปผมจะอ่อนโยนอีกหน่อยแล้วกันนะครับ" เขาก้มลงจูบหน้าผากของเธอเบา ๆ เป็นการปลอบโยน ต้องยอมรับว่าอยู่ด้วยกันแบบนี้ ความยับยั้งชั่งใจที่เขาเคยมีกลับหายไปหมด ยิ่งเมื่ออยู่กันสองคนในห้องนอนกับเธอ ร่างกายของเขามักจะตอบสนองเพียงแค่เธอยิ้มหรือมองเขา บางส่วนก็คับแน่นขึ้นมาทันที
"ไม่ต้องไปหรอกค่ะ ฉันไปหามาแล้ว"
"ไปหามาแล้วหรือ ตกลงว่าไม่สบายเป็นอะไรมากไหม แต่ผมไม่เคยเห็นคุณกินยาเลย หรือว่าดื้อไม่ยอมกินครับ ผมคงต้องลงโทษแล้วไหมล่ะเด็กดื้อ" โจวเว่ยเจียงทำท่าจะจูบริมฝีปากของอีกฝ่าย แต่ก็ถูกหยุดไว้เสียก่อน
"อย่าใจร้อนสิคะ ไหนว่าจะอ่อนโยน ดูคุณสิแทบจะกระโจนใส่ฉันอยู่แล้ว กำลังจะเป็นพ่อคน ช่วงนี้ก็ทักทายลูกให้น้อยลงหน่อยค่ะ คุณหมอเตือนมา" หยางจื่อหลินกลัวว่าเขาจะทำอะไรรุนแรงแล้วส่งผลถึงลูกน้อยจึงรีบหยุดการกระทำของเขาไว้ก่อน
.....
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวนางเอกทะลุมิติไปสืบสวนหาตัวคนร้ายในยุค80 อ่านสบายๆ ไม่หน่วงค่ะ
.....
***ผู้ใช้ Apple ios ซื้อผ่านเวปบราวเซอร์ ได้ราคาถูกกว่าซื้อผ่านแอพค่ะ
.....