ยุคลเดช เล่ม 3

หลังจากที่วชิรดาจากไป รณรตก็พลันรู้สึกได้ว่าแท้จริงแล้วอินทรกษัตริย์ก็คือคนสำคัญที่สุดที่อยู่ภายในใจของเขาเรื่อยมา ท่ามกลางความสุขสมบูรณ์ กับชีวิตใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในธัญญะปุระ อินทรกษัตริย์กลับรู้สึกเหมือนทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเพียงขโมยมันมาจากวชิรดาเท่านั้น !

ในความรู้สึกผิด... สิ่งเดียวที่อินทรกษัตริย์ไม่สามารถปฏิเสธได้ก็คือความรักที่มีต่อเจ้าฟ้าหนุ่มแห่งธัญญะปุระผู้นั้น และมันก็มากล้นจนเกือบจะเท่ากับแผ่นดินกันทราของพระองค์ จนวันหนึ่งหากจะต้องเลือกขึ้นมาจริง ๆ นั่นอาจทำให้เจ้าฟ้าหญิงพระองค์น้อยต้องลำบากใจ

สู่บทสรุปของยุคลเดช สองอำนาจจะเคียงคู่กันตราบชั่วฟ้าดินได้หรือไม่ ณ เมืองธัญญะปุระซึ่งเป็นที่แห่งหัวใจ ที่ที่อินทรกษัตริย์จะต้องก้าวไปเพื่อเผชิญกับความผันแปรอีกมากมาย

ความรัก ความแค้น ความสูญเสีย...
ความหวาดระแวง ความยึดมั่น และการเชื่อใจ...

บนยอดอิสินธร
แต่ก่อน... ไม่เคยคิดว่าจะมีความเหมือนอยู่ในความแตกต่าง... แม้ว่าจะเคยเสด็จขึ้นมาที่นี่แล้วหลายต่อหลายครั้ง ก็ยังไม่เคยเห็นว่าดินทุกแดนต่างก็ล้วนเป็นดินเช่นเดียวกันได้เท่ากับที่รู้สึกในวันนี้ อาจจะเป็นเพราะในช่วงหลายปีให้หลัง... ทรงเห็นความตายมานักไม่ว่าจะเป็นความตายของบุคคลที่ยิ่งใหญ่ หรือเพียงแค่ชาวบ้านที่หลายคนอาจจะคิดว่าไร้ค่า แต่ทว่านั่นก็คือชีวิตเหมือนกันมิใช่หรือ...

หากวันนั้น... อินทรกษัตริย์ยอมไปอยู่เสียที่กาญจามาศตั้งแต่ถูกใส่ความว่าปลงพระชนม์สมเด็จน้า ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดไหน... บางชีวิตที่ยังคงอยู่ก็อาจจะตายไปแล้ว และตรงกันข้าม... อีกหลายชีวิตที่จากโลกนี้ไปแล้วก็อาจจะยังดำรงอยู่ก็เป็นได้

"นานเท่าไหร่แล้วนะ จริง ๆ แล้ว... มันก็แค่หกเจ็ดปี" ยอดขัตติยนารีทรงปิดพระเนตรลงอย่างอ่อนล้า... ดำริแค่จะหนีออกไปเที่ยวงานบุญพระนครกับพี่หญิงประเดี๋ยวเดียวก็คงจะได้พากันกลับเข้ามา ที่ไหนเลยจะรู้ว่าการแหกกฎออกนอกเขตพระราชฐานครานั้นจะทำให้พระองค์หลงทางจนมิอาจเสด็จกลับมาอยู่ในที่เดิมได้อีกชั่วกาล...