Close your eyes in my arms(Special Chapter)

ความอาลัยไม่จีรัง ความเจ็บปวดพังภินท์ ความทรงจำดับสลาย
ความรักที่เป็นดั่งอเวจีก็กลายเป็นเพียงเรื่องเล่าจากรอยน้ำหมึกปากกา
หากแต่คำภาวนาดูจะเดินทางไปไม่จบสิ้น
ผ่านพ้นอีกวัน อีกปี อีกสิบปี อีกหลายสิบปี
จนกระทั่ง...หญิงสาวทั้งสองได้หวนมาบรรจบกันอีกครั้ง


สบตาคราใดหัวใจคล้ายจะปลิดจากขั้ว พลิ้วไปทิ้งตัวศิโรราบ
ทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งคลั่งไคล้โหยหา

"รู้มั้ยอะไรเหมาะจะเป็นเบาะนั่งให้เรา...หน้าของเธอไงคะ"