อย่ารอจนตะวันตกดิน (หนังสือเสียง)

"ต่อไปนี้ห้ามคุณเข้าไปวุ่นวายในเหมืองอีก นี่เป็นคำสั่ง!" เป็นเสียงตะคอกนี้เองที่มันทำให้คนเสียขวัญแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เขาคงวุ่นวายกับตัวสร้างปัญหาอย่างเธอมากสินะ ถึงได้โกรธขนาดนี้ ยิ่งคิดว่าอยู่ที่ไหนก็ไม่เป็นที่ต้องการของใครเลย ไอ้น้ำตาเจ้ากรรมก็รินไหลอย่างหักห้ามไม่อยู่
"หยุดร้องไห้ ผมไม่ชอบคนอ่อนแอ!" ริอาจจะเป็นเมียเขาต้องเข้มแข็งกว่านี้ จะมาร้องไห้ด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้ไม่ได้!
"ฮึก"
"ดวงอัปสร!" แรงกระชากที่แขนไม่เบาเลยสักนิด และนั่นเอง ที่มันทำให้ความอดทนที่มีมาตลอดของเธอขาดสะบั่น
"ปล่อย! ไม่ชอบมันก็เรื่องของคุณสิ ไม่ต้องมาบอก ไม่มีใครอยากรู้เลยสักนิด คุณไม่ชอบฉันแล้วมาตกลงแต่งงานกับฉันทำไม! พอที ฉันไม่อยู่กับคนนิสัยป่าเถื่อนแบบคุณแล้ว ฉันจะกลับบ้าน!" ถ้าเพียงรู้สักนิดว่ามาแล้วจะเจอกับคนนิสัยไม่ดีเช่นเขา สู้เธออดทนอยู่ร่วมชายคากับสองคนนั้นจะดีเสียกว่า!
"มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน!"
"ปล่อย! อย่ามาจับศรนะ!" เธอไม่พร้อมที่จะคุยกับเขาในตอนนี้ และก็ไม่รู้ด้วยแล้วว่าตัวเองจะพร้อมคุยเมื่อไหร่
"ผมจะทำยิ่งกว่าจับ ถ้าขืนคุณยังไม่หยุดพยศ!" ครานี้คำขู่ของเขาไม่เป็นผลใดๆ ทั้งนั้น เพราะนอกจากอีกคนจะไม่ยอมหยุดดื้อแล้วนั้น เธอยังกระชากแขนออกจากการกอบกุมด้วย
เส้นตายความอดทนของอัคนีสิ้นสุดลงที่วินาทีนั้น รู้ตัวอีกทีเขาก็จับร่างบางทุ่มลงบนเตียงอย่างแรง ก่อนที่จะตามเข้ามาคร่อมเธอเอาไว้ สองมือหนากดมือบางเอาไว้ที่ข้างเตียง
เพื่อกันไม่ให้เธอทำตัวใม่น่ารักใส่กันอีก!
ขนาดแม่เขายังไม่กลัว แล้วผู้หญิงบ้านี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร กล้าดียังไงถึงได้มาพยศใส่ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนก่อเรื่อง!
"จะหยุดได้รึยัง" หากอีกฝ่ายยังดื้อไม่เลิก รับรองได้เลยว่าเธอจะได้เห็นเขาในมุมที่ไม่มีใครอยากเห็นอย่างแน่นอน