ข้ามเวลารัก Destiny Confusion เล่ม1

นิยายเรื่องนี้เป็นเซตติ้งปัจจุบันที่ตัวละครมีการเดินทางข้ามเวลา-ย้อนเวลา 2 เล่มจบ
(เล่มที่ลงจะวางขายภายใน 7 วัน)

คำโปรย...

จะเกิดอะไรขึ้น...เมื่อสายชลได้กล่องดนตรีมาจากร้านกาลเวลา ชั่วพริบตาเขาข้ามห้วงเวลามายังอนาคต 8 ปีข้างหน้า ทั้งยังพบคนที่หน้าตาเหมือนกันอีกคน นี่มันอะไรกันครับเนี่ย!

เรื่องราวแสนจะเหลือเชื่อ...เมื่อเด็กหนุ่มวัยเฟรชชี่จำต้องเดินทางข้ามเวลาโดยมีชีวิตของตัวเองเป็นเดิมพัน แล้วโชคชะตากลับกลั่นแกล้งเขาหลายครั้ง ซ้ำยังได้พบกับ 'พี่ไทม์' คนที่ทำให้รู้สึกว่า...เพียงแค่สบตา ราวกับรอคอยมาชั่วชีวิต

"ไหนๆ ผมก็เดินทางมาอนาคตแล้ว ลองเป็นผู้ใหญ่อายุ 27 ปีดูซักที น่าสนุกดีออกนะ...ว่าไหม !?"

อ้อมกอด รอยจูบ คำบอกรัก และลมหายใจอบอุ่นในคืนนั้นยังตราตรึงใจ กลิ่นอโรม่าแห่ง 'ร้านกาลเวลา' ทำให้ชีวิตของเขา เปลี่ยนไปตลอดกาล...

ไม่ว่ากาลเวลาจะแปรเปลี่ยนไปแค่ไหนสายสัมพันธ์ของเรามันหยั่งลึกยิ่งกว่าเม็ดทรายใต้ท้องมหาสมุทร




ตัวอย่างภายในเรื่อง...

คุณรุจผู้เป็นเจ้าของแห่งร้านกาลเวลาเดินนำสายชลไปด้วยท่าทางสุขุมไปยังด้านในของร้าน ไม่นานนักกลิ่นหอมอ่อน ๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของชากุหลาบฟุ้งกำจายไปทั่วร้าน กาน้ำชาขนาดพอเหมาะใบใส ส่งให้เห็นกลีบกุหลาบอยู่ภายในนั้น เขาหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาวินเทจบุกำมะหยี่สีแดงเพลิงอย่างอ้อยอิ่งผิดกับเด็กหนุ่มที่มาเยือนที่มีท่าทางลุกลี้ลุกลน

"ผมอยากรู้ว่าของสิ่งนี้ เกี่ยวกับการที่ผมข้ามเวลาหรือเปล่าครับ" สายชลไม่รีรอรีบหยิบกล่องดนตรีขึ้นมาจากกระเป๋าสะพาย พลางมองไปยังคุณรุจด้วยสายตาที่คาดคั้นเอาคำตอบ

"ก็ไม่เชิงครับ ผมอาจบอกอะไรให้คุณได้ไม่มากนัก" เสียงเรียบนิ่งทว่าเต็มไปด้วยความยะเยือกเอ่ย "ไม่ต้องกังวลนะครับ ทุกอย่างมันเป็นโชคชะตาของคุณ" รุจพูดพลางยกแก้วน้ำชาขึ้นมาจิบอย่างสบายใจ

"เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความฝัน...ใช่ไหมครับ?" สายชลยังคงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น คนตรงหน้าพยักหน้าเบา ๆ แทนคำตอบ

"แล้วผมจะเออ" พอสายชลเอ่ยมาถึงตรงนี้เขาก็ลังเลใจที่จะถามต่อ แต่แล้วชายหนุ่มลึกลับตรงหน้าก็พูดสวนขึ้นมาตรงกับในใจที่เขาคิด

"จะกลับไปยังช่วงเวลานั้นได้อีกหรือเปล่าใช่ไหม!?" คุณรุจพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเคย ครั้งนี้มุมปากยกยิ้มบางเบาทว่ารอยยิ้มนั้นกลับทำให้คนที่มองรู้สึกขนลุกชัน "เมื่อหัวใจสองดวงเชื่อมถึงกัน มิติเวลาก็จะเปิด"

"คุณให้เปิดให้ปิดตามใจได้ไหม" สายชลกุลีกุจอถาม

คุณรุจส่ายหน้าแทนคำตอบ

"งั้นถ้าผมจะไป จะมาเองตามใจได้ไหม"

คุณรุจยังคงส่ายหน้าแทนคำตอบอีกเช่นเคย

"โอ๊ย! ผมต้องทำยังไงต่อ แล้วคนทางโน้นล่ะครับ เขาเป็นยังไงบ้าง" สายชลทำท่าทางกังวล แต่แล้วก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่าง การกระทำนั่นส่งให้เจ้าของร้านกาลเวลาชำเลืองมองสายชลด้วยความสงสัย

"เหมือนว่า...ห้วงเวลาที่ผมไปนั้น คนหน้าเหมือนผมอีกคน แต่...ผมไม่รู้จักเขานะ เขาคนนั้นมีหน้าตาเหมือน"

เพล้ง !

ยังไม่ทันที่สายชลจะเอ่ยจบประโยคดี คนที่กำลังฟังอย่างรุจถึงกับเผลอปล่อยแก้วชาตกกระทบกับโต๊ะกระจกเสียงดังก้อง

"เออ มีอะไรหรือเปล่าครับ"