เป็นเราได้ไหมที่ได้ลูบเกียร์เธอ

-ตัวพ่อวิศวะที่เสือกไปตกหลุมรักสาวสถาปัตย์คู่ปรับคณะตลอดกาลมองยังไงแม่งก็รักกันไม่ได้หรอก-


"อาหารที่ตึกวิศวะอร่อยเคยลองหรือยัง" เขาไม่ได้สนใจคำที่ฉันเอ่ยบอกไปแต่ตั้งคำถามกลับทันที
"นอกจากห้องอาจารย์ เด็กสถาปัตย์ไปส่วนไหนของตึกวิศวะได้บ้าง" ฉันไม่ตอบคำถามไทม์และตั้งคำถามกลับเหมือนทีเขาทำ ตอนนี้เหมือนเราเล่นเกมคำถามที่ไม่มีคนตอบเลย
ไทม์ถอดเสื้อแขนยาวที่เขาใส่แล้วยื่นให้ฉัน
"ถ้าไม่อยากให้ใครมองก็ใส่เสื้อคลุมไว้" พูดจบ มือหนาก็คว้าแขนของฉันให้เดินตามไปทันที และที่เขาให้ใส่เสื้อคลุมก็เพราะว่าวันนี้ฉันใส่เสื้อช็อปของคณะมา ลืมไปเลยว่ามาเยือนถิ่นวิศวะ ทั้งๆที่วิศวะกับสถาปัตย์เพิ่งมีเรื่องกันอาทิตย์ที่แล้ว
"ไม่โดนกระทืบตั้งแต่ทางเข้าก็บุญแล้วยัยซีเอ๊ย!" ฉันบ่นเบาๆ ก่อนจะรีบเดินตามไทม์ทันที

___________________________________________________________________________


"เดี๋ยวไปส่ง" แต่เหมือนฟ้าจะเมตตาฉันเพราะผู้ชายที่เข้ามาทักดันเป็นผู้ชายที่กำลังอยากเจอ
"เรากดเรียกรถแล้วอ่ะ" เล่นตัวหน่อยแล้วกัน
"......" ไทม์มองโทรศัพท์ฉันก่อนจะลากสายตามามองหน้าฉัน
"ถึงแล้วทักมา" พูดจบไทม์ก็หันหลังกลับทันที เดี๋ยวสิ! ไม่ใช่แบบนี้สิ
"เดี๋ยวไทม์" ไทม์หันหน้ากลับมาก่อนจะเลิกคิ้วสงสัยว่าฉันมีคำถามอะไร
"ช่วงนี้มีข่าวไม่ค่อยดีเกี่ยวกับรถแท็กซี่อ่ะ" โอกาสมาถึงแล้วฉันต้องคว้าเอาไว้แต่ระหว่างที่ฉันกำลังนึกคำจะพูดต่อ คนตัวสูงเดินก็ผ่านฉันไปทันที
"นี่" หมอนี่รีบไปไหนฉันยังพูดไม่จบเลยนะ
"รถฉันจอดตรงนั้น" ไทม์พูดก่อนจะมองไปด้านหลังฉัน
"จะกลับก็ตามมา" พูดจบเขาก็เดินไปทันที เมื่อกี้ฉันเห็นเหมือนเขากำลังยิ้มด้วย หรือเขากำลังหัวเราะฉันเรื่องเมื่อกี้ ก็คนมันคิดคำพูดไม่ทันนี่!