ฮูหยินตระกูลกง

ฌ เรือนหอที่จ้าวลี่อินรออยู่ในนั้น ประมุขกงหลีเหว่ยและคุณชายกงหวังเหล่ยได้เดินทางมาถึงแล้ว


โคมไฟสีแดงมงคลถูกห้อยเอาไว้เรียงรายเต็มชายคาของเรือนเหมยหลินเติมไปหมด




ปัง.เสียงเปิดประตูเรือนหอเข้ามาอย่างแรงทำเอาจ้าวลี่อินที่นั่งรออยู่บนเตียงสะดุ้งจนตัวสั่นสร้างความขบขันแก่กงหวังเหล่ยยิ่งนักแต่ผิดกับประมุขกงหลีเหว่ย



" ดูท่าเจ้าสาวของพวกเราจะดีใจจนเนื้อเต้นเลยนะพี่ใหญ่ท่านว่าหรือไหม"
กงหวังเหล่ยเอ่ยเย้าแหย่จ้าวลี่อินอย่างสนุกสนาน



" มาเถอะเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวพร้อมกับข้าเลย"



" ขอรับพี่ใหญ่"



ประมุขกงหลีเหว่ยและคุณชายกงหวัง เหล่ยเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวของจ้าวลี่อินออกพร้อมกันทันที


พรึ้บ..

ตาซบตาทั้งสามคนต่างมองหน้ากันและกันทันที


จ้าวลี่อินตกใจที่เห็นใบหน้าบึ้งตึงเย็นชาของประมุขกงหลีเหว่ยและมองสลับไปทางคุณชายกงหวังเหล่ยที่ยืนยิ้มให้นางอย่างอารมณ์ดี



" ดูนางสิงดงามนักพี่ใหญ่"



" ดีลูกข้าเกิดมาจะได้ไม่อัปลักษณ์"



" ข้าชอบนาง"
กงหวังเหล่ยจงใจจ้องตาของจ้าวลี่อินขณะที่เขาเอ่ยว่าชอบนาง


จ้าวลี่อินทั่งตื่นเต้นและตกใจสองพี่น้องนี่ต่างกันคนละขั้วเลยจริงๆ



" โธ่พี่ใหญ่ท่านก็อย่าทำหน้าเช่นนั้นสิดูสิฮูหยินคนงามนางกลัวไปหมดแล้ว"



" ข้ามีอันใดหน้ากลัวกัน"
กงหลีเหว่ยเองก็ยังตกตะลึงในความงามของจ้าวลี่อินเช่นกันแต่คนเช่นเขาหาได้เอ่ยชมใครง่ายๆเสียที่ไหนกันถึงแม้ในใจจะแอบหวั่นไหวไปบ้างก็ตามที



" ไหนข้าขอดูหน้าของเจ้าไกล้ๆสักหน่อยสิ"
กงหวังเหล่ยเอื้อมมือไปลูกที่ใบหน้าเนียนๆของจ้าวลี่อินอย่างเบามือ



" ข้าถูกใจเจ้านักไหนบอกมาสิเจ้าชื่อว่าอันใดกันฮูหยินข้า"



จ้าวลี่อินที่ยังอึ้งกับทั้งสองคนอยู่กว่าที่นางจะเอ่ยตอบไปได้ก็ใช้เวลาสักเล็กน้อย



" เอ่อข้าชื่อจ้าวลี่อินเจ้าค่ะ"


" ชื่อดีความหมายดีข้าชอบนะลี่อิน"
กงหวังเหล่ยเอ่ยชมจ้าวลี่อินด้วยใจจริง



" รู้หรือไหมข้าสองคนเป็นใคร"
กงหลีเหว่ยเอ่ยถามจ้าวลี่อินอย่างเคร่งขรึม



" ไม่แน่ใจเจ้าค่ะ"
จ้าวลี่อินรีบสายศีรษะให้กับกงหลีเหว่ยทันที


" ข้าประมุขตระกูลกงข้าชื่อกงหลีเหว่ยเป็นสามีของเจ้า ส่วนนั้นคือน้องชายข้ากงหวังเหล่ยและเจ้าก็ต้องเป็นภรรยาของเขาเช่นกันหน้าที่ของฮูหยินตระกูลกงของเจ้ามีเพียงมีทายาทให้แก่ข้าและน้องชายของข้าเพียงเท่านั้นเรื่องอื่นอย่ามายุ่งเด็ดขาดข้าไม่ชอบคนสอดรู้สอดเห็นและยุ่งวุ่นวายเรื่องของผู้อื่น"



จ้าวลี่อินมองใบหน้าที่แสนจะเย็นชาและไร้หัวใจของกงหลีเหว่ยอย่างแสนน้อยใจและเสียใจที่สุด

หึ..คงเห็นตัวข้าเป็นดั่งแม่พันธุ์เพียงเท่านั้นสินะช่างน่าขันเสียจริง



" เจ้าค่ะ"
จ้าวลี่อินได้แต่ก้มหน้าตอบไปเพียงแค่นั้น



" ข้าไปก่อนนะลี่อินแล้ววันหน้าข้าจะมานอนด้วย"
กงหวังเหล่ยเอ่ยลาจ้าวลี่อินและหอมแก้มนางก่อนจะออกไปทันที



จ้าวลี่อินตกใจจนทำอันใดไม่ถูกนางได้แต่นำมือกุมที่แก้มของนางที่โดนกงหวังเหล่ยหอมแก้ม





กงหลีเหว่ยที่มองดูจ้าวลี่อินอยู่ตลอดเวลาเขาจึงเอ่ยสั่งให้นางลุกขึ้นยืนให้เขาได้ดูรูปร่างของนางอย่างชัดๆอีกที



" ลุกขึ้น"



จ้าวลี่อินลุกขึ้นตามคำสั่งของกงหลีเหว่ย อย่างว่าง่ายนางทั้งกลัวและคิดมากไปต่างๆนาๆ



" ถอดชุดเจ้าสาวของเจ้าออกเครื่องประดับพวกนี้ด้วย"

จ้าวลี่อินได้แต่มองใบหน้าที่เย็นชาไร้อารมณ์ของกงหลีเหว่ยอย่างไร้ซึ้งข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้นคำสั่งที่นางนั้นไม่อยากจะทำมากที่สุด



กงหลีเหว่ยมองดูจ้าวลี่อินที่กำลังถอดชุดเจ้าสาวออกอย่างไม่กระพริบตาและเขาก็ไม่ค่อยจะสบอารมณ์นักกับการถอดชุดเจ้าสาวที่ชักช้าของนาง


กงหลีเหว่ยเดินเข้าไปหาจ้าวลี่อินและถอดเครื่องประดับออกจากศีรษะให้แก่นางและก็จับนางถอดชุดเจ้าสาวออกจนหมดอย่างไร้อารมณ์และเย็นชาเช่นเดิม




จ้าวลี่อินทั้งอายทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นสับสนปนเปกันไปหมดนี่นางเป็นคุณหนูในห้องหอไม่เคยจะแก้ผ้าต่อหน้าบุรุษใดมาก่อนแล้ววันนี้นางจะต้องมายืนแก้ผ้าในที่สว่างเช่นนี้ทั้งยังถูกจับจ้องจากบุรุษที่ใจร้ายเช่นประมุขตระกูลกงผู้นี้นางยิ่งไม่อยากจะทำเสียเหลือเกินช่างน่าอัปยศนักที่จะต้องมาทำอะไรแบบนี้ถึงจะเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันแล้วแต่สิ่งที่เขาทำกับนางก็เกินคำบรรยายจริงๆ




" เอามือของเจ้าออกข้าอยากเห็นเรือนร่างของเจ้าชัดๆ"
กงหลีเหว่ยออกคำสั่งแก่จ้าวลี่อินและเขาก็มองดูเรือนร่างที่ขาวผ่องเนียนละเอียดของนางอยากไม่กระพริบตาทั้งยังเดินวนดูรอบกายของนางจนกว่าที่ตัวของเขาจะพอใจ



" หน้าตางดงามล่มแคว้นล่มเมืองดีข้าชอบรูปร่างสมส่วนดีหน้าอกก็ใหญ่เหมาะแก่การให้นมบุตรของข้ายิ่งนักสะโพกก็ใหญ่ใช้ได้เหมาะแก่การมีทายาทของข้าที่สุดสำหรับข้าแล้วเจ้าคือแม่พันธุ์ที่ดีที่สุดไม่เสียแรงที่ยอมลงแรงเสาะหาเจ้าจนเจอ"



จ้าวลี่อินกัดริมฝีปากและบีบฝ่ามือของตนเองอย่างสุดจะอดกลั้นเมื่อได้ยินคำพูดที่แสนจะทิ่มแทงใจของประมุขตระกูลกงอย่างกงหลีเหว่ยผู้นี้




" มานี่สิมาถอดชุดเจ้าบ่าวนี้ให้แก่ข้าที"


กงหลีเหว่ยมองดูใบหน้าที่แสนจะงดงามของจ้าวลี่อินด้วยใบหน้านิ่งเชยเย็นชาไร้ซึ่งอารมณ์จนจ้าวลี่อินเริ่มกลัวเขามากขึ้นทุกที


กงหลีเหว่ยคว้าตัวของจ้าวลี่อินมาไว้ในอ้อมกอดของตนเองอยากถือวิสาสะเขาจ้องมองหน้าของนางไม่กระพริบมองตามทุกการกระทำของนางจนนางแทบไปต่อไม่เป็น



นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเพราะเนื้อหามีการบรรยายมีฉาก 18+ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปแล้วเท่านั้น