เงารัก เพลิงเสน่หา

เขา...ไม่อาจหยุดไฟแค้นที่จะทำลายหัวใจเธอได้
และเธอ...ก็ไม่อาจหยุดหัวใจรักเขา
แม้ถูกแผดเผาจนเหลือเพียงเถ้าธุลีด้วยเพลิงเสน่หา

“เมย์...คุณเป็นเมียผม...ได้ยินมั้ย ผมไม่ให้คุณรักใคร...อา...ผมไม่ให้คุณเป็นของใคร!”
ทศภาคครางออกมาขณะเคลื่อนความเครียดเกร็งเข้าออกรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ฮึกเหิมด้วยได้รับแรงกระตุ้นจากแอลกอฮอล์ในเหล้าที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ากระดกเข้าไปในปากกี่ดีกรีและนั่นทำให้ร่างบางที่ถูกรุกล้ำเริ่มสำเหนียกในความเจ็บปวดซึ่งทวีมากขึ้นทุกขณะจนมันกลบทับความกำซาบซ่านที่กำลังสูญสลายไป
“คุณภาค...หยุดก่อนค่ะ เมย์เจ็บ...เมย์เจ็บค่ะ!”
เหมือนจะสายไปที่เธอกำลังบอกเขาเพราะทุกครั้งของการกระแทกก็ยิ่งกระตุ้นให้เขาเพิ่มกำลังกระทั้นเข้าไปลึกมากขึ้นทุกที เมื่อความทุกข์ทรมานเริ่มเข้าครอบครองกายสาว เมลิดาจึงได้แต่ทนรับความเจ็บลึกที่เขาผนึกมันไว้กับเธอในห้วงกาลเสมือนยาวนานมิจบสิ้น เธอปรารถนาให้เวลานี้ผ่านไปให้เร็วที่สุดด้วยเจ็บร้อนไปหมดที่แก่นกลางของเรือนร่างซึ่งบัดนี้กลับกลายเป็นสิ่งของใช้รองรับอารมณ์ดิบเถื่อนของคนไร้หัวใจ