SET ผู้หญิงของมาเฟีย

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 2 เรื่อง คือ

เกมร้อนมาเฟียร้าย
ซ้อนแผนรักมาเฟีย

ตัวอย่าง เกมร้อนมาเฟียร้าย
จีบก็แล้ว หยอดก็แล้ว แต่ พราวฟ้า สุธารินทร์ เจ้าของรอยยิ้มพิมพ์ใจที่กระตุกหัวใจที่แสนด้านชาของ บาสเตียน เมนิแกนด์ ตั้งแต่แรกพบกลับเอาแต่ใช้ตำแหน่งหน้าที่และความเหมาะสมมาเป็นกำแพงกั้น แต่เรื่องอะไรบาสเตียนจะยอม ในเมื่อเขาได้มาเจอคนที่หัวใจค้นหามาครึ่งค่อนชีวิต เธอใช้หน้าที่อ้างได้ เขาก็เอาตำแหน่งเจ้าของโรงแรมต้นสังกัดของเธอมาเป็นข้อออ้างได้เหมือนกันนั่นละ และดูเหมือนกันจะได้ผลดีเสียด้วย

“กินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อย” คำชวนที่แสนธรรมดาแต่กลับไม่ธรรมดาสำหรับหญิงสาวทำเอาคนถูกชวนถึงกับเบิกตาโต พราวฟ้าลอบมองโต๊ะดินเนอร์ที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างหรูหรา เชิงเทียนทองคำขาวประดับคริสตัลระยิบระยับพาให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารอบอวลไปด้วยกลิ่นอายความโรแมนติกราวกับหลุดเข้าไปอยู่ในฉากรักของละครหลังข่าวก็ไม่ปาน แต่ปล่อยให้หัวใจพองโตได้ไม่นานหญิงสาวก็รีบดึงสติตัวเองกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง...โลกที่มีเพียงเจ้านายกับพนักงานในปกครอง หาใช่พระนางในละครหลังข่าว
หญิงสาวค่อยๆ ค้อมศีรษะให้คนชวนอย่างนอบน้อม ก่อนจะเอ่ยอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
“พนักงานไม่มีสิทธิ์ร่วมโต๊ะค่ะ มันผิดกฎ”
“เธอรู้ไหมว่ากฎสูงสุดของโรงแรมเราคืออะไร” คนถูกขัดใจเอ่ยถาม พราวฟ้านิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะตอบ
“กฎทุกข้อสำคัญเท่ากันหมดค่ะ ต้องปฏิบัติให้ครบ”
ชายหนุ่มส่ายหน้าทันที รอยยิ้มที่ยากจะคาดเดาระบายเล็กน้อย
“ผิดถนัด! กฎสูงสุดของโรงแรมเมนิแกนด์คือฉันต่างหาก”
พราวฟ้าเถียงไม่ออก หญิงสาวก้มหน้านิดๆ เพราะคำตอบของชายหนุ่มมันหมายความได้อย่างเดียว คือเธอต้องทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น!

***************

ตัวอย่าง ซ้อนแผนรักมาเฟีย
เห็นใครบูชาความรักแล้วมาเฟียเพลย์บอยอย่าง เวย์กัส เมนิแกนด์ ถึงกับส่ายหน้าทุกครั้ง ไม่ใช่ว่าเขามีปมฝังใจหรือเคยอกหักจนเพี้ยน แต่เวย์กัสเพียงรู้สึกว่าความรักช่างเป็นเรื่องไร้สาระ สำหรับเขาแล้วแค่ความสัมพันธ์แบบวันไนท์สแตนด์ก็มากเกินพอ...ทว่าเมื่อความสัมพันธ์ดังกล่าวเกิดขึ้นกับผู้หญิงที่ชื่อ พลอยชมพู แก้วธิวัฒน์ธนิน คุณหนูตัวร้ายที่ทำให้เวย์กัสรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่เอาแต่ใจที่สุดในโลก จากที่ไม่เคยหวงใครก็เกิดอาการหวงเธอจนหน้าดำหน้าแดง...แต่ไม่เคยทำอะไรแม่ตัวดีได้เลยสักครั้ง...เพราะอะไรกัน เพราะหลง เพราะรัก...หรือทั้งรักทั้งหลง

“ครีมปกปิดรอยด่างดำค่ะ ปกติฉันเอาไว้ใช้เฉพาะตอนเป็นสิว ให้การปกปิดที่ดีเยี่ยม เนื้อครีมเบาบางติดทนนานและไม่เหนอะหนะ...รับรองว่าคืนนี้ผิวของฉันจะเรียบเนียนตลอดทั้งคืน ไร้จุดด่างดำมากวนใจแน่นอนค่ะ หึๆ”
พอได้ฟังสรรพคุณของครีมดังกล่าวก็ทำเอาเวย์กัสแทบอยากจะปาทิ้งลงถังขยะ อย่าให้รู้นะว่าใครมันคิดค้นผลิตภัณฑ์พวกนี้ขึ้นมา เขาจะสั่งบอดี้การ์ดไปดักกระทืบให้กินข้าวไม่ได้สักสามเดือนเลย...คนไม่เต็มใจมองของที่อยู่ในมือราวกับโดนบังคับให้เคี้ยวฟ้าทะลายโจรลงไปทั้งต้น
พลอยชมพูลอบยิ้มขัน หญิงสาวหันหลังให้เขาเพื่อให้ชายหนุ่มช่วยทาครีมในส่วนที่เธอทาไม่ถึง แต่รอจนแล้วจนรอดเวย์กัสก็ไม่ยอมลงมือเสียทีจนต้องหันไปเร่ง
“ทาสิคะ”
“พี่ทาไม่เป็นครับ พี่ไม่เคยทา” ไม่เคยทาน่ะใช่ แต่ทาไม่เป็นคือเขาโกหก มันคงไม่ยากอะไรหรอกหากจะละเลงครีมลงบนผิวเธอ และคนที่มีทักษะด้านศิลปะอย่างเขายิ่งไม่มีทางที่จะทำเรื่องพวกนี้ไม่ได้ แต่เวย์กัสจะหาข้ออ้างจนกว่าจะจนหนทางจริงๆ นั่นละ!
“ถ้าคุณทำไม่ได้งั้นไปเรียกบอดี้การ์ดของคุณมาก็ได้ค่ะ ฉันว่าพวกเขาน่าจะถนัด” หญิงสาวบอกอย่างรู้ทันทำเอาคนไม่เต็มใจหน้ามุ่ยเหมือนเด็กโดนขัดใจ แต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ยอมบีบครีมใส่มือและค่อยๆ ทาลงบนรอยที่เขาทำไว้อย่างเสียมิได้ ทว่าครั้นจะให้เขายอมทำแต่โดยดีนั้นไม่มีทางเสียหรอก
“ใส่ชุดที่พี่ซื้อให้ก็หมดเรื่องแล้ว ไม่ต้องมาเสียเวลาทาครีมอะไรพวกนี้...”
"ทำไปค่ะอย่าบ่น รอยจูบพวกนี้ก็ฝีมือคุณทั้งนั้น"
ถ้าให้จูบเพิ่มเวย์กัสจะไม่ว่าสักนิด แต่นี่เธอให้เขาทาคอนซีลเลอร์ปิดรอยจูบบนแผ่นหลังสวยเพื่อจะใส่เกาะอกออกไปเที่ยวกลางคืนนะ ใครมันจะไปยอมให้เมียตัวเองใส่อะไรแบบนี้ล่ะ! แม้เขาจะไปด้วยแต่เวย์กัสมีปัญญาห้ามสายตาคนทั้งร้านมองเธอได้เสียที่ไหน