The Sin ชายชู้คนนั้นคือท่านประธาน

เธอล่มงานแต่งงานของตัวเองเพราะเจ้าบ่าวนอกใจ เขาผู้ที่เข้ามาในชีวิตเธอและมีความสัมพันธ์กันในระหว่างที่สถานะยังคาราคาซัง ถูกตราหน้าว่าเป็นชายชู้ แต่มีหรือว่าคนอย่างเขาจะยอมให้ตัวเองตกเป็นชู้รักของใคร

----ตัวอย่างบางส่วน---
หลังจากที่มีสัมพันธ์กันในคืนที่เธอล่มงานวิวาห์ตัวเอง ธนัทที่เกือบจะได้ชื่อว่าเป้นชู้กับเจ้าสาวของคนอื่นก็ไปหาเธอที่บริษัท
เขาลุกขึ้นยืนยืดตัวขึ้นตรง เดินไปยังหน้าต่างที่อยู่ด้านข้าง ไม่เคยชินกับการที่ต้องนั่งเก้าอี้ที่ตัวเล็กกว่าในฐานะแขกของใคร พีรมนลุกขึ้นเดินไปยืนที่ด้านหลังของเขา รู้สึกถึงความกดดันที่พวยพุ่งออกมาจากตัวเขาทั้ง ๆ ที่ห้องนี้เป็นของเธอ
"คุณต้องการจะทำอะไรคะ"
"คุณจำได้ใช่ไหมว่าผมคือใคร" เขาถามกลับพร้อมหันหน้ากลับมามองเธอ สบสายตาที่คมกริบนั้นจ้องมองด้วยแววตาที่ทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนในท้อง ไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก
"ค่ะ" หญิงสาวยอมรับ ใครจะลืมผู้ชายที่เป็นคนแรกของตัวเองได้ลง
"ผมต้องการรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น"
"ฉันบอกแล้วไงคะว่าไม่จำเป็น คุณกลับไปเถอะค่ะ" เธอพูดเสียงเรียบ ไม่เข้าใจเจตนาของเขาที่วุ่นวายกับบริษัทของเธอ
"แต่ผมอยากรับผิดชอบ เรื่องของคืนนั้น อย่างน้อยก็ให้ผมช่วยทำอะไรสักอย่างให้คุณสบายใจ" เขาแสดงเจตนาอย่างชัดเจน
"สิ่งที่จะทำให้ฉันสบายใจคือการที่ไม่ต้องเจอหน้าคุณอีก ฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบใด ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นฉันเองก็มีส่วนผิดที่..คล้อยตามคุณไป แต่ฉันไม่ใส่ใจ แล้วคุณจะใส่ใจทำไมคะ" พีรมนอดร้อนผ่าวที่แก้มไม่ได้ รู้สึกกระดากปากเมื่อพูดถึงเรื่องน่าอายนั้น
"แต่ว่าผมรู้สึกผิดจริง ๆ ผมไม่ชอบเอาเปรียบใคร โดยเฉพาะคุณที่กำลังตกอยู่ในสภาวะที่อ่อนแอแบบนั้น" เขาพูดเสียงอ่อนลงแล้วจ้องมองแววตาที่สั่นไหวของเธอ
"ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนั่นจริง ๆ ค่ะ จริง ๆ ฉันเกือบลืมมันไปแล้วด้วยซ้ำถ้าคุณไม่มาในวันนี้ ดังนั้นคุณไม่ต้องรู้สึกผิด เพราะฉันไม่ได้แคร์อะไรทั้งนั้น กลับไปเถอะค่ะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและชัดเจน
ธนัทมองเธอด้วยสายตาที่จับจ้องราวกับจะค้นหาอะไรบางอย่างจากแววตาที่ดูจริงจังคู่นั้น ผู้หญิงทั้งประเทศอยากจะให้เขาข้องแวะด้วยทั้งสิ้น แต่เธอเอาแต่ไล่เขา
'น่าสนใจ'


*อ่านตัวอย่างฉบับเต็มก่อนตัดสินใจซื้อได้ค่ะ*
***ขอบพระคุณที่อุดหนุนงานของไรต์ค่ะ***