ขอทานคนนั้นมันเป็นของผม

"แล้วอั๊วต้องทำยังไง ไหนซินแสบอกว่าถ้าอั๊วเอาอีมาอยู่ด้วยแล้วอั๊วจะดวงดีไง นี่ดวงไม่ได้ดีแถมยังดวงซวยอีก!!"
"แล้วทำไมลื้อไม่เอาอีไปทิ้งที่กองขยะที่เดิมล่ะ"
"..."เธียรเงียบเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
"พลังหยินหยางจะกลืนกินกันไม่ได้ แต่ต้องผสานกันอย่าง มีตัวเชื่อม เหมือนจุดดำที่อยู่ในสีขาว จุดขาวที่อยู่ในสีดำ สิ่งที่อยู่ตรงข้ามกัน แม้จะดูแตกต่างแต่ก็ต้องอยู่ด้วยกันเพื่อเกื้อหนุน"
"ลื้อพูดอะไรให้อั๊วเข้าใจง่าย ๆ ได้ไหม!"
"ลื้อต้องมีลูก ! ต้องทำให้อีท้อง เด็กที่จะมาเกิดต้องเกิดปีมังกร ถ้าลื้อทำได้ก็ถือว่าชะตาฟ้าลิขิต สวรรค์ท่านเมตตาลื้อ"
"ห๊า! อั๊วจะทำให้อีท้องได้ยังไง อีเป็นผู้ชาย ลื้อจะให้อั๊ว..."
"ก็ที่ลื้อมาถึงนี่ก็เพราะว่าลื้อมีอะไรกับอีแล้วไม่ใช่หรือ? ที่อั๊วให้เอาอีมาอยู่ข้าง ๆ เพื่อเสริมดวงแต่อั๊วไม่ได้ให้ลื้อไปข่มเหงอี ถ้าลื้อมีอะไรกับอีแล้วดวงก็จะสลับกัน ตอนนี้ลื้อเลยดวงซวยยังไงล่ะ!!"
ในที่สุดเธียรก็ต้องกลับมาที่ศาลเจ้าแห่งนี้อีกครั้งเป็นครั้งที่สามหลังจากที่เมื่อปีก่อนเขามาที่นี่เป็นครั้งแรกแล้วเจอซินแสทักว่าดวงตกจะมีอันเป็นไปภายในสามวัน
วิธีแก้เคล็ดคือต้องเอาขอทานมาอยู่ข้างกาย
แต่...ซินแสไม่ได้บอกว่าห้ามมีอะไรกัน !!!
"แล้วทำไมบอกไม่หมดวะ"
ตอนนี้จากที่ดวงดีกลายเป็นดวงซวยจนบัดซบแถมตัวนำโชคของเขายังหนีไปอีกหลังจากที่โขมยดวงดีของเขาไปได้สำเร็จ !!