ประสกอย่ายั่วอาตมานักเลย!

#หลวงจีนเก๊ในยุทธภพ

เพราะ 'หวังเหวิน' เหน็ดเหนื่อยมาจากการท่องยุทธภพมานานเพื่อตามหาบทเรียนที่พระอาจารย์ไม่ได้สอนจึงเข้าจำศีลในถ้ำที่เต็มไปด้วยพระพุทธรูป แต่ก็ไม่คิดเลยว่าในขณะตนเองกำลังจำศีลอยู่นั้น มารที่ควรสูญหายจากโลกใบนี้ไปหลายร้อยปีก่อนจะมีหลงเหลืออยู่อีกได้เดินเข้ามาภายในถ้ำที่เขาอาศัยอยู่

แม้ว่าหวังเหวินจะแปลกใจไม่น้อย แต่การได้เห็นมารจิ้งจอกกำลังแสดงท่าทีหิวโหยมาให้เห็น ทั้งยังสูดดมฟูดฟิด ความเมตตาต่อสิ่งมีชีวิตอื่นจึงทำให้หวังเหวินกล่าวถามด้วยความเป็นห่วง

ก่อนจะถูกตอกหน้ากลับมาว่า "ข้าต้องการกินน้ำหยางเจ้าเท่านั้น!"

หวังเหวินเองก็เข้าใจว่าน้ำหยางที่มารน้อยกล่าวถึงคืออะไร ต่อให้เขาจะมีจิตใจเมตตาแค่ไหน แต่ทว่าเรื่องเช่นนี้ไม่สามารถให้ได้

นับจากนั้นข้างกายจึงมีมารน้อยคอยตามรังควาน

แต่ไม่รู้ว่ารังควานแบบใดกัน.. รู้ตัวอีกทีก็มีสามหน่อโผล่ออกมาทักทายแล้ว

หลวงจีนแซ่หวัง "อาตมาว่าประสกพอเท่านี้เถิด แค่นี้อาตมาก็หลงเดินเส้นทางผิดมากพอแล้ว.."

จิ้งจอกน้อย "เจ้าเพิ่งมารู้ตัวตอนลูกสาม เจ้าโง่งมถึงขนาดนั้นเลยหรือเจ้าโล้น!"



คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้ผิดบาปหลักศาสนาแต่อย่างไร พระเอกเป็นเด็กที่เติบโตมากับวัดเส้นหลิน และก็ไม่ใช่พระจริงๆ เพราะอะไรนั่นควรไปติดตามในเรื่องฮะ ซึ่งสิ่งที่ควรรู้เลยว่าต่อให้เป็นพุทธเหมือนกัน แต่คนละนิกายกัน ดังนั้นงดดราม่านะครับเพราะเรื่องนี้ไรท์ลงลึกมาก

ปล.ตอนพิเศษจะถูกอัพเพิ่มในวันที่ 20 พร้อมกับตรวจคำผิดใหม่อีกครั้งนะครับ