ตื๊อรักหมอคู่หมั้น

"จะไปเรียนกี่ปีตอบซินมาก่อน"

ธามไทเลือกที่จะไม่ตอบ มือหนาปัดเรียวแขนของเยว่ซินลงอย่างไม่แรงแล้วเบี่ยงเท้าเดินไป แต่แล้วท่อนแขนแกร่งกลับถูกกระชากด้วยฝีมือของคนตัวเตี้ย เรี่ยวแรงที่มีมากตามขนาดตัวของเธอ แต่ก็น้อยกว่าเขาอยู่ดี

"แปดปี"

"แปดปี!!" เยว่ซินทวนคำพลางเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับคำตอบที่ได้รับ

"พอใจแล้วใช่ไหม ฉันจะได้ไปสักที"

"ซินรอพี่นะ แต่ถ้าพี่ไม่ยอมกลับ ซินจะไปตามถึงที่"

แววตาเอาจริงเอาจังและนิสัยที่ไม่ยอมอะไรง่าย ๆ ของเยว่ซิน ทำเอาธามไทหวั่นใจอยู่ไม่น้อย

"หยุดตามตอแยฉันเถอะเยว่ซิน ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่เข้าหาผู้ชายก่อนอย่างเธอ หน้าตารูปร่างเธอ ฉันก็ไม่ชอบ" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกตรง ๆ แต่กลับทำให้คนฟังเจ็บจี๊ดไปถึงขั้วหัวใจ จนแทบพูดไม่ออก

"..."

"ทะ...ที่พูดมาไม่เกินไปหน่อยเหรอ?" ก้อนสะอื้นแล่นขึ้นมาจุกคออย่างฉับพลัน วาจาร้ายกาจของเขาทำเธอจุกหน่วงไปทั่วกลางอกได้ทุกครั้งไป

"..." ธามไทเงียบไม่ตอบแล้วหมุนตัวเดินขึ้นขั้นบันไดไปทันที ที่เห็นน้ำสีใสหลั่งไหลออกจากดวงตารูปสระอิของเยว่ซิน

"พี่เป็นคู่หมั้นซิน! เรียนจบเมื่อไหร่ ซินจะตามพี่เป็นเงาเลยคอยดู ไม่ยอมถอยง่าย ๆ หรอก!" ตะโกนออกไปสุดเสียง โมโห น้อยใจ อยากเอาชนะ และ ความรู้สึกต่าง ๆ อีกมากมายที่พากันโถมซัดเข้าใส่